recensies van individuele filmtitels.
Brave burgers zijn niet de enigen die met bestaansonzekerheid kampen, want ook de arbeidsvoorwaarden voor Koreaanse huurmoordenaars verschuiven constant. In het losjes op Kill Boksoon geënte Mantis is de baas van een bepalende misdaadorganisatie overleden en dreigt een onrustig machtsvacuüm. Het is een premisse die schreeuwt om bewijsdrang en een hoop actie, maar juist op dat vlak blijft het vuurwerk lang uit.
Lees verder Recensie: Mantis [Lee Tae-Sung; Netflix, 2025]
Waar het Amsterdamse CinemAsia jaarlijks een brede waaier aan films uit verschillende Aziatische landen en genres weet aan te bieden, concentreert Camera Japan zich volledig op de filmoogst uit één land. Die concrete oriëntatie werkt allesbehalve vernauwend, want ook in 2025 valt het weer op hoeveel variatie de programmeurs in hun selectie hebben kunnen aanbrengen.
Lees verder Verslag: Camera Japan 2025 [Teki Cometh/Vicissitude]
Voor een generatie die het geluk net zo lief op een app vindt als in een bar, is het moeilijk voor te stellen dat online dating ooit een vergezochte kantoorpitch was. Swiped voert ons terug naar de begindagen van Tinder en mondt uit in de creatie van het meer vrouwvriendelijke Bumble, apps die al jaren niet meer uit het virtuele landschap weg te denken zijn. Maar wie Tinder in die concurrentiestrijd nog een warm hart toedroeg, is daar na het kijken van deze routineuze biopic ongetwijfeld van genezen.
Lees verder Recensie: Swiped [Rachel Lee Goldenberg; Disney+, 2025]
Er zijn weinig filmbubbels die zo innemend werken als het filmfestival van Venetië. Ook deze tweeëntachtigste editie van het sterrenfestijn speelde zich af in de beschermde omgeving van een zonnig schiereiland, waar bijna alle zalen zich binnen vijf minuten van elkaar bevinden. Dit jaar gelukkig geen hittegolf op het Lido, maar wel weer een goedgevulde rode loper. Zo was grote speler Netflix na een jaar van afwezigheid weer vertegenwoordigd met Guillermo del Toro’s monsterepos Frankenstein, de George Clooney-show Jay Kelly en de apocalyptische thriller A House of Dynamite.
Na een zomer kriskras door Europa treinen wacht er voor drie goede vriendinnen nog één bestemming. De Sagadra Familia zien en dan terug naar New York, dat is het plan, maar het lot besluit anders. Het romantische begin van The Map That Leads to You knipoogt schaamteloos naar de eerste treinontmoeting in Richard Linklaters Before Sunrise, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het vervolg zich aan die moderne klassieker kan meten.
Lees verder Recensie: The Map That Leads to You [Prime Video; Lasse Hallström; 2025]
De hoofdprijs pakken in de loterij zal voor ontelbaar veel lotenkopers een eeuwige luchtspiegeling blijven. De vier hoofdpersonen van Young Millionaires hebben meer geluk: de levens van de tienervrienden komen op hun kop te staan wanneer ze plotsklaps aanspraak maken op zeventien miljoen euro. Even lonkt er een levendige en toch inhoudelijke serie over de impact van onverwachte rijkdom, maar de insteek blijkt een stuk minder serieus.
Lees verder Recensie: Young Millionaires [Seizoen 1, Netflix; Igor Gotesman, 2025]
Vanessa Kirby gaat tot het uiterste voor een geldbedrag in Night Always Comes, een sfeervolle, sluimerende thriller over de tol van de onbedaarlijke inflatie. Om huis en haard te redden is een niet geringe vijfentwintigduizend dollar nodig, en dat leidt tot een meeslepende dwaaltocht door de nacht. Naarmate haar wanhoopsacties van kwaad tot erger gaan, tart deze Good Time-achtige trip wel moedwillig de geloofwaardigheid.
Lees verder Recensie: Night Always Comes [Netflix; Benjamin Caron, 2025]
Wie ooit een wedstrijd van Olympique Marseille heeft zien ontsporen, weet dat er lef voor nodig is om nonchalant door de buitenwijken van de Franse kuststad Marseille te dwalen. Raoul doet het toch, en loopt er ook nog eens een tijdje bij in een felrode onderbroek en een bijpassend trainingsjack. Met een fles wijn in de rechterhand maakt de hoofdpersoon van Fotogenico een verwarde eerste indruk. Toch blijkt hij een man op een serieuze missie.
Lees verder Recensie: Fotogenico [Marcia Romano, Benoît Sabatier, 2024]
Luttele weken na de Netflix-release van het uitstekend ontvangen Untamed komt hoofdrolspeler Eric Bana zowaar nóg eens online voorbij. Dat Jane Harper’s Force of Nature vooralsnog lang niet zoveel aandacht heeft gekregen als de miniserie (de Australische bioscooprelease dateert al van begin 2024), ligt helaas niet alleen aan het label van de toonaangevende streamingdienst. In het zog van voorganger The Dry, eveneens met Bana op het affiche, oogt deze vervolgthriller futlozer en haastiger uitgewerkt.
Lees verder Recensie: Jane Harper’s Force of Nature (Force of Nature: The Dry 2) [Videoland; Robert Connolly, 2024]
Baantjes op Wall Street liggen niet voor het oprapen. Het leven lacht de dromerige Anna dan ook toe als ze aan het begin van My Oxford Year wordt uitverkoren voor een prestigieuze post bij een investeringsbank. Toch (wat kun je ook met zo’n filmtitel) besluit de New Yorkse haar vleugels nog een jaartje in een compleet andere omgeving uit te slaan. Het contrast tussen haar tussenjaar en de plannen voor daarna liegt er niet om, en die spanning blijkt later aardig tekenend voor de volledige film. Is deze romkom nu een zwijmelverhaal volgens het boekje, of een verwarrende poging om dat genre lichtelijk te ontregelen?
Lees verder Recensie: My Oxford Year [Iain Morris; Netflix, 2025]