recensies van individuele filmtitels.
Estados generales is een film voor fijnproevers. In krap vijfenzeventig minuten neemt de Peruaanse filmmaker Mauricio Freyre zijn publiek mee in een wereld van adembenemende flora, met de botanische tuinen van Madrid als centrale locatie. Scherpzinnig becommentarieert hij hoe wij als mensen de oneindige neiging hebben alles in ons blikveld in hokjes te plaatsen.
Lees verder Recensie: Estados generales [IDFA; Mauricio Freyre, 2025]
In mijn verslag van het Imagine Film Festival 2025 aandacht voor de films I Live Here Now (Julie Marie Pacino) en The Occupant (Hugo Keijzer).
Lees hier het volledige verslag.
Amper een jaar na het claustrofobische Conclave voelt Edward Bergers Ballad of a Small Player bijna als een goedmakertje. De binnenkamers van het Vaticaan zijn ingeruild voor de weelde van Macau, waar neonkleuren en een replica van de Eiffeltoren gelukszoekers op de casinostrip toelachen. Toch bevindt de zelfbenoemde Lord Doyle zich dichter bij de hel dan bij de hemel. En dat is ook direct waar het wringt: bij deze opzichtige allegorie is geen scherpe blik nodig om de spiraal van zelfvernietiging te doorgronden.
Lees verder Recensie: Ballad of a Small Player [Edward Berger; Netflix, 2025]
Zeg ‘politieseries’ en je zegt ‘undercoveracties’. En dus verdient de Netflix-misdaadserie Legenden op voorhand niet de originaliteitsprijs. In deze Deense productie moet een agente in opleiding aanpappen met de vrouw van een grote drugscrimineel. Gelukkig tillen de sterke hoofdrolspeelsters en de strakke vormgeving dit op papier doorsnee misdaadverhaal snel naar een hoger niveau.
Lees verder Recensie: Legenden [seizoen 1, Netflix; Samanou Acheche Sahlstrøm, 2025]
De culturele en politieke uitwassen van de verdeelde Verenigde Staten zijn de voorbije jaren een bovengemiddeld dankbaar onderwerp voor filmmakers. Mainstream releases als Civil War en One Battle After Another zetten een duidelijke toon en ook op LIFF 2025 laat het tijdperk-Trump sporen na. Het is logisch te denken dat we voor een diepere duik aangewezen zijn op de vooraanstaande American Indie Competitie, al jaren een blikvanger op het festival. Toch halen we onze inspiratie voor dit vierde verslag juist uit de selectie Bonkers!.
Lees hier mijn tweede uitgebreide verslag voor deze festivaleditie, waarin ik aandacht besteed aan de films Lifehack (Ronan Carrigan) en The Python Hunt (Xander Robin).
Wie elk jaar trouw het filmfestivalcircuit doorkruist, kan zich aanwennen om trends af te zetten tegen meer universele thema’s. Films over familiebanden zijn van alle tijden en hebben een niet aflatende aantrekkingskracht. Tegelijk kan het zwaar op het gemoed vallen om er al te veel te kijken. Ook op LIFF 2025 gaat het verlangen naar een harmonieus samenzijn telkens weer gepaard met situaties van angst en verlies.
Lees hier mijn uitgebreide eerste verslag van deze festivaleditie, waarin ik aandacht besteed aan de films Omaha (Cole Webley), L’Intérêt d’Adam (Laura Wandel) en Hallow Road (Babak Anvari).
De vondst van een levenloos meisje ontregelt het bestaan van een arbeider in Rietland, een sluimerende plattelandsthriller die slim speelt met de conventies van een whodunit. Wie rekent op plotwendingen komt bedrogen uit, maar dat is in dit sfeervolle speelfilmdebuut zeker geen diskwalificatie. In de schaduw van de getormenteerde vinder groeit de plaats delict geleidelijk uit tot een tweede hoofdpersonage.
Lees verder Recensie: Rietland [Sven Bresser, 2025]
Brave burgers zijn niet de enigen die met bestaansonzekerheid kampen, want ook de arbeidsvoorwaarden voor Koreaanse huurmoordenaars verschuiven constant. In het losjes op Kill Boksoon geënte Mantis is de baas van een bepalende misdaadorganisatie overleden en dreigt een onrustig machtsvacuüm. Het is een premisse die schreeuwt om bewijsdrang en een hoop actie, maar juist op dat vlak blijft het vuurwerk lang uit.
Lees verder Recensie: Mantis [Lee Tae-Sung; Netflix, 2025]
Waar het Amsterdamse CinemAsia jaarlijks een brede waaier aan films uit verschillende Aziatische landen en genres weet aan te bieden, concentreert Camera Japan zich volledig op de filmoogst uit één land. Die concrete oriëntatie werkt allesbehalve vernauwend, want ook in 2025 valt het weer op hoeveel variatie de programmeurs in hun selectie hebben kunnen aanbrengen.
Lees verder Verslag: Camera Japan 2025 [Teki Cometh/Vicissitude]
Voor een generatie die het geluk net zo lief op een app vindt als in een bar, is het moeilijk voor te stellen dat online dating ooit een vergezochte kantoorpitch was. Swiped voert ons terug naar de begindagen van Tinder en mondt uit in de creatie van het meer vrouwvriendelijke Bumble, apps die al jaren niet meer uit het virtuele landschap weg te denken zijn. Maar wie Tinder in die concurrentiestrijd nog een warm hart toedroeg, is daar na het kijken van deze routineuze biopic ongetwijfeld van genezen.
Lees verder Recensie: Swiped [Rachel Lee Goldenberg; Disney+, 2025]