Hoe zouden de producenten van Paris Has Fallen gebrainstormd hebben over de meerwaarde van een Gerard Butler-loze spin-offserie? Na drie films (een vierde deel is al behoorlijke tijd in preproductie) over de eervolle reddingsacties van geheim agent Mike Banning volgt er nu een op papier overbodige spin-offserie. Olympus, Londen en Angel zijn al gevallen: daar kon Parijs kennelijk ook nog wel bij.
Lees verder Recensie: Paris Has Fallen [Seizoen 1; Howard Overman, 2024]Talrijke Hollywoodproducties hebben ons de voorbije decennia geleerd dat Amerikaanse mariniers en andere speciale eenheden met hun daadkrachtige optredens instaan voor het welzijn van de westerse wereld. Special Ops: Lioness rekent in het kritische spoor van Homeland op vileine wijze met dat patriottische idee af. Toch wringt het in de uitwerking: de aangezette tragiek die vergelijkbare films en series vaak kenmerkt blijkt hier nog altijd onmisbaar om het verhaal te vertellen.
Lees verder Recensie: Special Ops: Lioness [seizoen 1; Paramount+/SkyShowtime, 2023]
In een uitgebreid eerste festivalverslag van IFFR 2021 richt ik mijn vizier op Shorta en Riders of Justice, twee Deense films die aan de hand van grimmige vertellingen thema’s als politiegeweld en terrorisme behandelen. Riders of Justice was afgelopen maandag de online openingsfilm van het festival. Klik hier om het artikel te lezen. Let op: spoilers inbegrepen.
Voor het Nederlandse tijdschrift ZemZem mocht ik een uitgebreid artikel schrijven over de representatie van moslims in westerse filmcultuur. Het artikel is gepubliceerd in het tweede nummer van 2020 (pp. 192-199), dat op de homepage van het tijdschrift is aangekondigd en als het goed is ook snel beschikbaar is via de webshop.
Op 22 maart 2016 schokte een reeks aanslagen de Belgische hoofdstad Brussel. Met Hellhole kruipt de Vlaamse filmmaker Bas Devos in het collectief bewustzijn van een maatschappij die niet weet of ze nog eens door een catastrofe getroffen zal worden.
Lees verder Recensie: Hellhole [Bas Devos, 2019]
Ik schreef een kritisch stuk over The Report, een Amerikaanse film over de journalistieke belichting van CIA-martelpraktijken post 9/11. Je kunt het stuk, dat onder meer de relatie tussen de CIA en Hollywood bespreekt, hier terugvinden.
Lees verder Recensie: The Report [Scott Z. Burns, 2019]
De Waalse gebroeders Dardenne zijn gelauwerd in het dramatiseren van sociaal onrecht. Met hun laatste bijdrage aan het arthouse-circuit slaan ze de plank desondanks behoorlijk mis.
Lees verder Recensie: Le Jeune Ahmed [Gebroeders Dardenne, 2019]
In the early 1970s, the ‘angry young man’ manifested itself as a central character in Indian films. Mostly played by star persona Amitabh Bachchan (1942-), the angry young man expressed themes of anti-establishment and socio-political disturbance.[1] In his characteristic role as a criminal anti-hero (Deewaar, 1975, Muqaddar Ka Sikandar, 1978), Bachchan often became the victim of either his own passionate love for a woman or the socio-financial hardships of family life in Bombay.
Lees verder (It Happened On) A wednesday: The angry young man and the common stupid man in (New) indian Cinema [Essay]
Kunnen we wel kunst maken van recent leed? Het was de vraag die centraal stond in de laatste Ondertussen van indebioscoop. De directe aanleiding: een film over de schietpartij op Utøya (2011), gepresenteerd én bekritiseerd op het filmfestival van Berlijn. Discutabel bleek vooral de keuze om een onconventionele filmvorm (een onafgebroken long take in real time) te hanteren, en daarmee de aandacht van het publiek sterker op het uitgesproken camerawerk te vestigen. De lijn tussen empathie en sensatiezucht is gevaarlijk dun.
Is er een verklaring voor ongeremd geweld, en kunnen we in de psyche kruipen van geweldplegers? We stellen deze vragen maar al te vaak om ons tot antwoorden te kunnen wenden. We zoeken en vinden grote verhalen (erfzonde – boete – schuld), óf we verhouden ons tot het idee dat alles en iedereen kwaad kan doen. Kwaad is dan gewoon, banaal: het zit verstopt in de kleine hoekjes van ons doodnormale menszijn.
Lees verder De banaliteit van het kwaad: Elephant en We Need To Talk About Kevin