Categorie archieven: Geschiedenis

Waar komt ”Het Nieuwe Normaal” eigenlijk vandaan?

VIDEO Verwijderd (Adam Curtis, 2016, YouTube.com)

The term “hypernormalisation” is taken from Alexei Yurchak’s 2006 book Everything Was Forever, Until It Was No More: The Last Soviet Generation, in which Yurchak argues that for many decades everyone had known the Soviet system was failing, but as no one could imagine any alternative, politicians and citizens were resigned to maintaining a pretence of a functioning society. Over time, this delusion became a self-fulfilling prophecy and the “fakeness” was accepted by everyone as real, an effect that Yurchak termed “hypernormalisation.

”Curtis exposes a deeply cynical world where powerful institutions and manipulative agents (millionaires, business men, politicians, secret servicemen) conspire to frustrate, prevent and ultimately destroy the potential for change, mainly by marshalling all the forces of modern art, entertainment and news media to attack the individuals sense of reality and their ability to perceive danger and control.”

Sources: [1] [2] [3]

Lees verder Waar komt ”Het Nieuwe Normaal” eigenlijk vandaan?

Een stad als een masker: ‘Los Angeles Plays Itself’ en lezing over copyright in EYE

EYE Film/This is Film!

Op 11 Maart werd in EYE de film Los Angeles Plays Itself (2003) vertoond in het kader van de themareeks This is Film! Heritage in Practice. De lezing van de dag ging over het thema ‘copyright’. In mijn verslag voor indebioscoop ga ik uitgebreid in op de film en het thema.

Klik hier om ”een stad als een masker” te lezen.

Klik hier om een andere bijdrage over Los Angeles Plays Itself te lezen, die ik eerder al schreef voor Cine.nl.

Recensie: A Hidden Life [Terrence Malick, 2019]

Twentieth Century Fox/Filmdepot

De Amerikaanse cineast Terrence Malick geeft zijn oeuvre nieuw gewicht met het monumentale A Hidden Life. Het ethische dilemma in het hart van de vertelling overspant eeuwen.

Lees verder Recensie: A Hidden Life [Terrence Malick, 2019]

IFFR 2020: De staat van een land

Beeld: IFFR.com

Voor filmmagie schreef ik een uitgebreid IFFR-festivalverslag over twee films die de huidige staat van China verbeelden: Dwelling in the Fuchun Mountains en Damp Season.

Edit januari 2023: de (oude) website van filmmagie is sinds najaar 2020 niet meer toegankelijk, zie onder voor de gekopieerde tekst uit eigen archief

Lees verder IFFR 2020: De staat van een land

Recensie: The Trial [Sergei Loznitsa, 2018]

Filmdepot

De beelden in The Trial komen van een rechtelijk showproces, in het najaar van 1930 gedocumenteerd door de socialistische Sovjet-staatspartij. De term ‘showproces’ vangt de ambiguïteit van het gevorderde toneelstuk op voorbeeldige wijze. De setting van het proces is zo formeel als ze maar zijn kan; één voor één getuigen vermeende samenzweerders tegen de staat, leden van de zogeheten ‘Industriële Partij’, voor een aangestelde aanklager. In de montage passeren de smetteloze bekentenissen van een goede handvol contrarevolutionairen de revue, waarna de aanklager in lijn met de passende wetsartikelen het verdict voorleest. Tot zover dekt ‘proces’ de lading perfect. Tenzij je weet dat die ‘Industriële Partij’ in feite nooit bestaan heeft, en dat de getuigen acteurs in schaapskleren zijn. Plots klikt het enthousiaste applaus van het toegestroomde publiek als de cue van een televisieshow.

Lees verder Recensie: The Trial [Sergei Loznitsa, 2018]

Kunst als verlangen naar het ideaal: religie in de woorden van Andrej Tarkovski

Eye Film/Mosfilm

Voor indebioscoop schreef ik een essay over de plaats die religie inneemt in Andrej Tarkovski’s visie op de filmkunst. Het oeuvre van de Russische cineast is nu te bewonderen in EYE Amsterdam, waar ook een tentoonstelling over datzelfde oeuvre loopt. Over de tentoonstelling werd onlangs dit stuk gepubliceerd.

Klik hier voor het essay.

”De kunst die uit het scheppen van de kunstenaar voortkomt kan alleen geaccepteerd worden als de toeschouwer het beeld en zijn waarheid gelooft, en de kunstenaar daarin onvoorwaardelijk vertrouwt. Tarkovski legt zo een belangrijke verantwoordelijkheid bij de toeschouwer: als hij de waarheid niet zoekt, blijft ook het schone voor hem verborgen.”

A Hidden Spectacle? On Performativity, ‘Lazarus’ and the Death of David Bowie

Screenshot via YouTube

I wrote this paper for a course on Religion and Popular Culture in the spring of 2019.

‘’It is not actually death, but the knowledge of death,
that creates problems for human beings’’ (Norbert Elias)

Lees verder A Hidden Spectacle? On Performativity, ‘Lazarus’ and the Death of David Bowie

Andrei Tarkovsky: The Exhibition [EYE Filmmuseum]

Eye Film

Voor Cine schreef ik een stuk over de tentoonstelling in EYE filmmuseum die het oeuvre van de Russische regisseur Andrei Tarkovsky (1932-1986) onder de loep neemt. De tentoonstelling is t/m 6 december te bezichtigen in Amsterdam. Het stuk vind je hier terug.

Voor Tarkovski oversteeg de emotie het intellect en was ze de sleutel tot een waarachtige filmervaring. Deze beeldengalerij heeft zo ook de potentie om een idee uit te dagen dat het oeuvre van Tarkovski voor velen heeft afgeschermd: Tarkovski, dat was toch die Rus met onbegrijpelijke films voor zelfbenoemde intellectuelen?

Beyond the eye=mind equation: rethinking a master thesis on Christopher Nolan’s Memento

Screenshot via DVD (Universal Pictures)

I embedded some thoughts on my master thesis (film & visual culture) in my portfolio for the RMA course ‘Materiality and Corporality of Lived Religion’. My master thesis can be found here, and this post serves to share my reflections on the relation between vision (the eye) and knowledge (the mind).

Lees verder Beyond the eye=mind equation: rethinking a master thesis on Christopher Nolan’s Memento

Recensie: So Long, My Son [Wang Xiaoshuai, 2019]

Filmdepot/September Film

De beste filmkronieken verweven een persoonlijk verhaal met een bredere stroom van (vaak) politiek-historische ontwikkelingen. Neem de som van de twee en je hebt het kloppende hart van So Long, My Son, een episch drama dat China vangt en verbeeldt als een kroniek van verstrijkende tijd.

Lees verder Recensie: So Long, My Son [Wang Xiaoshuai, 2019]