Een harde schreeuw onder water geeft uiting aan de onmacht die Kristjan (Blær Hinriksson) in Heartstone nooit écht kan uiten. Die vroege ochtendduik, zo halverwege de film, vertelt de kijker eigenlijk alles wat hij moet weten.
Van 27-10 t/m 5-11 is Leiden het decor van het jaarlijkse LIFF: het internationale filmfestival van Leiden. Geholpen door het uiterst diverse aanbod vind je gegarandeerd een film naar je smaak, bijvoorbeeld in de befaamde American Indie Competition (dit jaar met feest) of de reeks Chinese titels (Reel China). Ik ben blij dat ik dit jaar in de gelegenheid ben meerdere bezoekjes te brengen; de geziene films zal ik telkens in één van de twee geplande recensie-overzichten onderbrengen. Lees verder LIFF 2017: Happy End, A Ciambra, Final Portrait, Brawl in Cell Block 99 (1/2)
Een goede filmtitel kiezen is op zichzelf al een kunst. Loveless dekt de lading van Andrey Zvyagintsev (The Return, Leviathan) zijn laatste film perfect; twee uur lang zien we mensen zoeken naar warmte in een kille setting van onherstelbaar verlies. Geheel terecht ging de speciale juryprijs van Cannes naar deze trage, maar verstillend mooie arthousefilm.
Blade Runner was een film vol vragen. Een beklemmend sfeerstuk, eindigend met Nederlandse tranen in de regen. Nu, een grove vijfendertig jaar later, overtreft Denis Villeneuve (Incendies, Arrival) zichzelf met dit prachtige vervolg.
Lees verder Recensie: Blade Runner 2049 (2017) [Sciencefiction, Drama]
De huidige generatie jongeren rookt en drinkt, kent geen respect en zet zich unaniem af tegen ouderlijk gezag. Althans, dat beeld overheerst de laatste decennia menig maatschappelijk debat. Ook de Vlaamse regisseuse Fien Troch (Kid) laat in haar laatste film Home niet na te tonen hoe doelloosheid en onverschilligheid hun stempel drukken op de dwalende beloftes van de toekomst. Lees verder Recensie: Home (2016) [Drama]
Wie is een grotere lafaard dan de soldaat die vlucht van het slagveld? De enige mannelijke partij in The Beguiled kan al van meet af aan geen heldenrol vervullen. Ontdaan van zijn lichaamskracht en loopvermogen wacht korporaal McBurney (Colin Farrell) in de bossen van Virginia op zijn filmische lot. Tegen de achtergrond van de Amerikaanse Burgeroorlog schildert Sofia Coppola (Lost in Translation) een ontwapenend sfeerstuk.
Een jonge moeder (Angéla Stefanovics) vertelt haar zevenjarige zoon spookachtige verhalen. Vervormde jeugdherinneringen, flashbacks naar vervlogen tijden? We weten het niet, aangezien het narratief in Lily Lane vanaf de eerste minuut wordt overschaduwd door de bevreemdende sfeerzetting. De doorgaans donkere cinematografie van Zoltan Louasi leidt ons van een spaarzaam verlichte slaapkamer naar een verwilderde buitenwijk van Budapest. Aan die buitenwijk ontleent deze experimentele filmprent ook haar naam: het is de plaats waar de vrouwelijke hoofdpersoon met haar getroebleerde verleden geconfronteerd wordt.
Lees verder Recensie: Lily Lane (2016) [Drama, Experimenteel]
Het Amerikaanse platteland vormt het decor voor The Eyes of My Mother, een sfeervolle arthouse-productie die The Night of the Hunter (1955) en Psycho (1960) samenbrengt. Getraumatiseerd door een gebeurtenis uit haar jeugd gaat de instabiele Francisca (Kika Magalhaes) als een modern day Norman Bates ongewenste indringers te lijf. Dit debuut van Nicolas Pesce slaagt door prachtige zwart-witfotografie en een goede dosis onderhuidse spanning.
Lees verder Recensie: The Eyes of My Mother (2016) [Drama, Thriller]
Zeker in haar eerste akte is The Crucifixion meer een thriller dan een volbloed horrorfilm. Als een jonge journaliste (Sophie Cookson) zich mengt in het onderzoek naar de verdachte dood van een non, blijkt al snel dat claims van bovennatuurlijke betrokkenheid de situatie danig compliceren. De non stierf in de nasleep van een heftig exorcisme-ritueel, waarbij vijf priesters haar onder andere vastbonden op een kruis. Het mag geen verrassing heten dat de priesters in kwestie daarna kansloos stonden ten overstaan van het rechtssysteem. De irrationele uitleg bij hun actie? Verdrijving van een demonische presentie. De rationele uitleg? Moord.
Lees verder Recensie: The Crucifixion (2017) [Thriller, Horror]
Vorige week deelde ik het interview met Bertrand Bonello, de regisseur van de Franse thriller Nocturama (2016). Ditmaal is het de beurt aan een laatste IFFR-interview, een uitgebreid gesprek met de debuterende filmmaker Gabe Klinger (Porto, 2016).
Lees verder Exclusief interview met Gabe Klinger, regisseur van Porto (2016)