Tag archieven: Genre: Drama

Recensie: The Report [Scott Z. Burns, 2019]

Filmdepot

Ik schreef een kritisch stuk over The Report, een Amerikaanse film over de journalistieke belichting van CIA-martelpraktijken post 9/11. Je kunt het stuk, dat onder meer de relatie tussen de CIA en Hollywood bespreekt, hier terugvinden.

Lees verder Recensie: The Report [Scott Z. Burns, 2019]

Recensie: Le Jeune Ahmed [Gebroeders Dardenne, 2019]

Filmdepot

De Waalse gebroeders Dardenne zijn gelauwerd in het dramatiseren van sociaal onrecht. Met hun laatste bijdrage aan het arthouse-circuit slaan ze de plank desondanks behoorlijk mis.

Lees verder Recensie: Le Jeune Ahmed [Gebroeders Dardenne, 2019]

Recensie: Con El Viento [Meritxell Colell, 2018]

Filmdepot/Eye Film

Als danseres Mónica te horen krijgt dat haar vader terminaal ziek is, verruilt ze Buenos Aires voor een afgelegen Spaans winterlandschap. Drie generaties ontmoeten elkaar in Con el viento in het huis van mater familias Pilar, waar het besef van verandering herinneringen en vragen voor de toekomst samenbrengt.

Lees verder Recensie: Con El Viento [Meritxell Colell, 2018]

Recensie: So Long, My Son [Wang Xiaoshuai, 2019]

Filmdepot/September Film

De beste filmkronieken verweven een persoonlijk verhaal met een bredere stroom van (vaak) politiek-historische ontwikkelingen. Neem de som van de twee en je hebt het kloppende hart van So Long, My Son, een episch drama dat China vangt en verbeeldt als een kroniek van verstrijkende tijd.

Lees verder Recensie: So Long, My Son [Wang Xiaoshuai, 2019]

Recensie: Anna’s War [Aleksey Fedorchenko, 2018]

Filmdepot

Het allereerste shot van Anna’s War vertelt een verhaal op zichzelf. Het toont waar het in deze film uiteindelijk om gaat: de rauwe dialoog tussen dood en overlevingsdrang. Deze confronterende long take, een trage reis van de camera, markeert een omgeving die we eigenlijk niet willen zien, een waarheid die we niet kunnen kennen.

Lees verder Recensie: Anna’s War [Aleksey Fedorchenko, 2018]

Recensie: The White Crow [Ralph Fiennes, 2018]

Filmdepot

Aan het begin van de jaren zestig arriveerde het vermaarde Kirovballet van Leningrad in Parijs. Onder hen Rudolf Nureyev, één van de latere danslegendes van de twintigste eeuw. In een biografie van zijn uiteindelijke co-scenariste Julie Kavanaugh (2007) vond acteur-regisseur Ralph Fiennes (van Harry Potter tot The Invisible Woman) het perfecte materiaal voor een speelfilm.

Lees verder Recensie: The White Crow [Ralph Fiennes, 2018]

Recensie: The Aftermath [James Kent, 2019]

Filmdepot

Wat doet het met je als alles in je directe omgeving je herinnert aan een onverwerkt leed? Deze vraag met gevoelswaarde is het vertrekpunt van The Aftermath, een belegen Britse productie die het in de promotie waarschijnlijk vooral moet hebben van haar affiche. Ook de aanwezigheid van Keira Knightley kan echter niet voorkomen dat plotlijnen en personages sneuvelen op de snijtafel. Voorbij de nuance rest een schetsmatig drama.

Lees verder Recensie: The Aftermath [James Kent, 2019]

Recensie: Continuer [Joachim Lafosse, 2018]

Filmdepot

De continue dialoog tussen conflict en verbinding, dat is de rode draad van Joachim Lafosses Continuer. Het begrip van een moeder, het temperament van een zoon. Ergens voor de film begon lieten de twee hun Westerse thuis achter zich. Nu cirkelen ze op paarden door een Kirgizisch berglandschap.

Lees verder Recensie: Continuer [Joachim Lafosse, 2018]

Recensie: Werk Ohne Autor [Florian Henckel von Donnersmarck, 2018]

Filmdepot

Vertelt kunst de waarheid? En kan die waarheid zichzelf scheppen, of vraagt ze altijd om bemiddeling van de kunstenaar? In een drie uur durend epos plaatst Florian Henckel von Donnersmarck (Das Leben der Anderen) die vragen voor een spiegel die haar licht wel heel helder reflecteert. Het gevolg is een vrij hermetisch drama dat tóch staat als een huis; een film als een waarheid.

Lees verder Recensie: Werk Ohne Autor [Florian Henckel von Donnersmarck, 2018]

Recensie: Capharnaüm [Nadine Labaki, 2018]

Filmdepot

Op het moment van schrijven voert Nadine Labaki’s Capharnaüm de publieksprijs van het IFFR aan. Critici en publiek hebben de titel omarmd (ik denk ook aan alle lovende reviews en prijzen die voorgingen) en het is dan ook met een heel dubbel gevoel dat ik mijn recensie deel. Het is het enige stuk dat ik na het zien had kúnnen schrijven, maar het kostte moeite omdat de film (en het schrijfproces) me misselijk maakten, en dat gebeurt me echt zelden. Ik deel mijn perspectief bescheiden en heb niet als doel om al die mensen die de film waarderen onderuit te halen. Integendeel – als ik één gedachte kan uiten, dan is het dat mijn stuk hopelijk aanzet tot de open reflectie en discussie die het filmlandschap te allen tijde nodig heeft.

Recensie (indebioscoop.com)

Lees verder Recensie: Capharnaüm [Nadine Labaki, 2018]