Na een zomer kriskras door Europa treinen wacht er voor drie goede vriendinnen nog één bestemming. De Sagadra Familia zien en dan terug naar New York, dat is het plan, maar het lot besluit anders. Het romantische begin van The Map That Leads to You knipoogt schaamteloos naar de eerste treinontmoeting in Richard Linklaters Before Sunrise, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het vervolg zich aan die moderne klassieker kan meten.
Baantjes op Wall Street liggen niet voor het oprapen. Het leven lacht de dromerige Anna dan ook toe als ze aan het begin van My Oxford Year wordt uitverkoren voor een prestigieuze post bij een investeringsbank. Toch (wat kun je ook met zo’n filmtitel) besluit de New Yorkse haar vleugels nog een jaartje in een compleet andere omgeving uit te slaan. Het contrast tussen haar tussenjaar en de plannen voor daarna liegt er niet om, en die spanning blijkt later aardig tekenend voor de volledige film. Is deze romkom nu een zwijmelverhaal volgens het boekje, of een verwarrende poging om dat genre lichtelijk te ontregelen?
Met haar zomerse beelden verschijnt We Were Liars precies op het juiste moment. Toch is het prikkelende uitgangspunt van deze zonovergoten tienerserie juist een zomer die te mooi is om waar te zijn. Centraal staat een tienermeisje dat na een tragisch incident lijdt aan geheugenverlies. Wat er precies is gebeurd probeert zij ons zelf te vertellen, maar kunnen we het wel aan haar overlaten om de ontbrekende puzzelstukjes te leggen?
Op de drempel van verandering zijn er altijd volhouders die zich vastklampen aan het verleden. Il Gattopardo, een seriebewerking van de gelijknamige roman uit 1958, verbeeldt hoe een aristocratische familie rond 1860 omgaat met de revolutionaire Italiaanse eenwording. Met een romantische intrige in het hart van de vertelling is Il Gattopardo er niet alleen voor kenners van de gelijknamige verfilming uit 1963. Ook kijkers van series als Bridgerton kunnen dit weelderige kostuumdrama gerust een kans geven.
Een nietsvermoedende plantenkweker valt als een blok voor een spionne in burgerkleding. Ghosted verwijst naar het ondankbare lot van de verliefde Cole na de eerste date, want wereldwijde missies en een prijs op je hoofd kunnen natuurlijk niet samengaan met een duurzame relatie. Of toch wel? De inspiratie was waarschijnlijk op voor de makers van deze romantische spionagekomedie, die te gemakzuchtig leunen op de sterrenstatus en charmes van Chris Evans en Ana de Armas.
Wat doet het met je als alles in je directe omgeving je herinnert aan een onverwerkt leed? Deze vraag met gevoelswaarde is het vertrekpunt van The Aftermath, een belegen Britse productie die het in de promotie waarschijnlijk vooral moet hebben van haar affiche. Ook de aanwezigheid van Keira Knightley kan echter niet voorkomen dat plotlijnen en personages sneuvelen op de snijtafel. Voorbij de nuance rest een schetsmatig drama.
In de wereld van November lopen fictie en realiteit naadloos in elkaar over. De fantas(ma)tische toon van de film wordt gezet als een uit de kluiten gewassen wandelende tak in de openingsscène een koe terugbezorgt bij zijn rechtmatige eigenaar. Betoverende zwart-witbeelden zijn het visitekaartje van een naarstig vreemde wereld.
Eind vorig jaar schreef ik nog over The Levelling (2016). Deze in Nederland jammerlijk ondergewaardeerde film viel onder meer op door de ruwe, ongepolijste setting. Personages komen nader tot elkaar in de modder van het Britse platteland, in kille vertrekken waar de gure wind vrij spel heeft. Ook in God’s Own Country speelt de natuur een sleutelrol. Het lege bestaan van boerenzoon Johnny (Josh O’Connor) krijgt een ingrijpende impuls als een Roemeense arbeidsmigrant (Alec Secareanu) de gelederen van het veebedrijf komt versterken.
De Japanse Mikaso (Ayame Misaki) verzorgt audiodescripties bij films. Haar rustige vertelstem gunt blinden en slechtzienden een perspectief dat ze normaal gezien missen. In een ideale wereld voelen ook zij nu de ‘radiance’; de glans van het licht, en zo de film zelf.
Guillermo del Toro is terug met zijn meest intieme film sinds het prachtige Pan’s Labyrinth (2006): een visueel betoverend fantasysprookje over de ongrijpbaarheid van liefde. De Koude Oorlog is anno 1962 op zijn hoogtepunt als een monddode schoonmaakster (Sally Hawkins) zich in de kille vertrekken van een Amerikaanse legerfaciliteit over een mysterieus waterwezen ontfermt.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
