Eind vorig jaar kwam de Franse cineast François Ozon nog met Frantz, een in zwart-wit geschoten oorlogsdrama over mysterieuze vreemdelingen, liefde en rouwverwerking. Een paar maanden later had Cannes een primeur met L’amant double, Ozons ode aan David Cronenberg en Freuds psychoanalyse. Gelaagd, intrigerend gefilmd, sensueel en afstotelijk tegelijk; deze Dead Ringers in disguise is een absolute voltreffer.
Lees verder Recensie: L’Amant double (2017) [Drama, Thriller]
Ik herinner het me nog als de dag van gisteren: een deprimerend verhaal over het absolute noodlot en de tragiek van het bestaan, geschreven door een man die in iedere Nederlandse literatuurcanon een prominente plaats inneemt. Het kostte me vrij veel moeite om Noodlot (1890) van Louis Couperus helemaal uit te lezen, maar ik deed het wel. Alles voor een goede mondeling… De afloop laat zich raden: uiteindelijk werden over deze titel ‘natuurlijk’ geen vragen gesteld.
Het verbaasde me enigszins dat de eerste reacties bij het uitkomen van Una (afgelopen donderdag) redelijk uiteen liepen. Al vanaf het moment dat ik deze film zag (dat is inmiddels best even geleden) was ik zeer enthousiast over dit psychologische drama, dat een heftig onderwerp op een intrigerende manier behandelt.
Met zijn eerste shots verbindt de Mexicaanse regisseur Amat Escalante (Heli) in La región salvaje het aardse met het unheimliche. Een door de ruimte zwevende meteoriet, een vrijzinnige motorrijdster die in het mistige Mexicaanse hoogland op zoek is naar een plaats van impact. Dit fantasierijke drama verwezenlijkt het potentieel van haar bevreemdende ouverture niet, maar blijkt wel een verontrustende melange van intrige en symboliek.