Afgelopen maandag (31-8) bezocht ik voor CINE de wereldpremière van When Forever Dies, een passieproject van de Nederlandse filmmaker Peet Gelderblom. De vertoning werd gehost door EYE binnen het kader van het Imagine Film Festival. Klik hier om mijn recensie te lezen.
Lees verder Recensie: When Forever Dies [Peet Gelderblom, 2020]
Voor Cine schreef ik een stuk over de tentoonstelling in EYE filmmuseum die het oeuvre van de Russische regisseur Andrei Tarkovsky (1932-1986) onder de loep neemt. De tentoonstelling is t/m 6 december te bezichtigen in Amsterdam. Het stuk vind je hier terug.
”Voor Tarkovski oversteeg de emotie het intellect en was ze de sleutel tot een waarachtige filmervaring. Deze beeldengalerij heeft zo ook de potentie om een idee uit te dagen dat het oeuvre van Tarkovski voor velen heeft afgeschermd: Tarkovski, dat was toch die Rus met onbegrijpelijke films voor zelfbenoemde intellectuelen? ”
Tussen 10 en 30 januari is EYE Amsterdam het decor voor een retrospectief rond de Taiwanese cineast Ming-liang Tsai. Het filmprogramma is ook een prachtgelegenheid voor de Nederlandse première van Tsai’s VR-installatie The Deserted (2017). Tijdens een voorbezichtiging van de installatie wordt één van de rode draden in een inmiddels omvangrijke oeuvre zichtbaar: Tsai’s eindeloze sympathie voor de eenzame zielen, die verlaten maar gelukkig niet geheel vergeten zijn.
Lees verder Filmisch verlaten: Het oeuvre van Ming-liang Tsai in EYE
In de nieuwe tijdelijke tentoonstelling van EYE ontmoeten de kleinste bouwstenen van ons bestaan de grote decors van het universum. Beeld-en geluidskunstenaar Ryoji Ikeda brengt het leven terug tot een eindeloze basis van geluidsgolven en datastromen.
Lees verder Modern of postmodern? Ryoji Ikeda exposeert in EYE Amsterdam
Net als vorig jaar besteed ik aandacht aan het Imagine Film Festival, dat dit jaar voor de zesde keer plaatsvindt in EYE Amsterdam. Het brede thema (‘fantastische verhalen’) legitimeert een brede waaier aan films: stokoude volksverhalen gaan hand in hand met futuristische tijdreismysteries. Vandaag het derde en laatste recensie-overzicht.
Net als vorig jaar besteed ik aandacht aan het Imagine Film Festival, dat dit jaar voor de zesde keer plaatsvindt in EYE Amsterdam. Het brede thema (‘fantastische verhalen’) legitimeert een brede waaier aan films: stokoude volksverhalen gaan hand in hand met futuristische tijdreismysteries. Vandaag het tweede recensie-overzicht.
Net als vorig jaar besteed ik aandacht aan het Imagine Film Festival, dat dit jaar voor de zesde keer plaatsvindt in EYE Amsterdam. Het brede thema (‘fantastische verhalen’) legitimeert een brede waaier aan films: stokoude volksverhalen gaan hand in hand met futuristische tijdreismysteries. De komende twee weken bespreek ik in een drietal verslagen een greep uit het festivalaanbod.
Lees verder Imagine Film Festival 2018: Four Hands, Dhogs, The Cured (1/3)
Een jonge moeder (Angéla Stefanovics) vertelt haar zevenjarige zoon spookachtige verhalen. Vervormde jeugdherinneringen, flashbacks naar vervlogen tijden? We weten het niet, aangezien het narratief in Lily Lane vanaf de eerste minuut wordt overschaduwd door de bevreemdende sfeerzetting. De doorgaans donkere cinematografie van Zoltan Louasi leidt ons van een spaarzaam verlichte slaapkamer naar een verwilderde buitenwijk van Budapest. Aan die buitenwijk ontleent deze experimentele filmprent ook haar naam: het is de plaats waar de vrouwelijke hoofdpersoon met haar getroebleerde verleden geconfronteerd wordt.
Lees verder Recensie: Lily Lane (2016) [Drama, Experimenteel]
Slapend treft hij haar aan. Een mysterieuze vreemdelinge, liggend op de glacerende aardbodem die de filmtitel betekenis geeft. Lucas (Lucas Schell) neemt de jonge Alejandra (Ailín Salas) mee naar het kleine plattelandsdorpje even verderop. Het leven van alledag gaat door, maar langzaamaan brengen kleine wonderen de geïsoleerde boerengemeenschap in beroering. Een onderhuidse, nauwelijks grijpbare metafysische dimensie overspant een plaats waar mens en natuur hebben stilgestaan.
Lees verder Recensie: La helada negra (2015) [Drama, Mystery]
Het Amerikaanse platteland vormt het decor voor The Eyes of My Mother, een sfeervolle arthouse-productie die The Night of the Hunter (1955) en Psycho (1960) samenbrengt. Getraumatiseerd door een gebeurtenis uit haar jeugd gaat de instabiele Francisca (Kika Magalhaes) als een modern day Norman Bates ongewenste indringers te lijf. Dit debuut van Nicolas Pesce slaagt door prachtige zwart-witfotografie en een goede dosis onderhuidse spanning.
Lees verder Recensie: The Eyes of My Mother (2016) [Drama, Thriller]