Tag archieven: filmstijl

Filmstukken, Religie

”Welke taal spreekt het beeld?” over de studie van film als parabel

Een reactie plaatsen
Filmdepot

In een eerste gastblog op de website van het Parabelproject heb ik het Vlaams-Franse drama La Cinquième Saison (2012) geïnterpreteerd en geanalyseerd als parabel. Mijn doel was tweeledig: enerzijds wilde ik het draagvlak vergroten voor onderzoek naar de doorwerking van parabels in de visuele kunsten–specifiek in film–anderzijds hoopte ik geïnteresseerde lezers handreikingen te kunnen bieden om elementen van parabel in film te herkennen. Deze tweede gastblog kan in directe samenhang met de parabelanalyse gelezen worden. Ditmaal reflecteer ik vanuit theoretisch oogpunt op de interdisciplinaire studie van parabel en film.

Klik hier om de volledige tweede gastblog te lezen.

Filmstukken, Overig

Carrièreportret Pedro Costa in Filmmagie

Een reactie plaatsen
Pedro Costa tijdens IFFR 2020. Beeld: Bas Czerwinski via Filmkrant.nl

Vitalina Varela (2019), de meest recente film van de Portugese regisseur Pedro Costa (1948), zou afgelopen voorjaar op twee verschillende Belgische festivals te zien zijn, waarna een bescheiden release zou volgen. Corona gooide roet in het eten, maar enkele maanden later is er alsnog hoop op degelijke vertoningsmogelijkheden. Reden voor Filmmagie om Vitalina Varela op de cover van de September-editie te zetten en Costa’s oeuvre verder uit te lichten.

Lees verder Carrièreportret Pedro Costa in Filmmagie →
Filmrecensies, Filmstukken

Recensie: Hellhole [Bas Devos, 2019]

1 reactie
Filmdepot

Op 22 maart 2016 schokte een reeks aanslagen de Belgische hoofdstad Brussel. Met Hellhole kruipt de Vlaamse filmmaker Bas Devos in het collectief bewustzijn van een maatschappij die niet weet of ze nog eens door een catastrofe getroffen zal worden.

Lees verder Recensie: Hellhole [Bas Devos, 2019] →
Filmstukken, Overig

Nostalghia for the past: The Dreamers as a conservative fantasy [essay]

Een reactie plaatsen

Back in the spring of 2018 I wrote an essay on Bernardo Bertolucci’s The Dreamers, in which I elaborated on the film’s stylistic strategies and the role of cinephilia as a mode of nostalghia in the dream world of the characters.

Lees verder Nostalghia for the past: The Dreamers as a conservative fantasy [essay] →
Filmstukken, Overig

NUESTRO TIEMPO: MASTERCLASS CARLOS REYGADAS [IFFR 2019]

3 reacties
Filmdepot/IFFR

Op het afgelopen IFFR was ik aanwezig bij de masterclass van de Mexicaanse filmmaker Carlos Reygadas, wiens Nuestro Tiempo (2018) in de festivalzalen draaide. Het werd een inspirerende middag, met name door de gepassioneerde manier waarop Reygadas zijn visie op cinema deelde en toelichtte. Ik schreef er een stuk over voor filmmagie, waarin ik mijn kijkervaring van Nuestro Tiempo en inzichten vanuit de masterclass samenbreng:

Edit januari 2023: de (oude) website van filmmagie is sinds najaar 2020 niet meer toegankelijk, zie onder voor de gekopieerde tekst uit eigen archief

Lees verder NUESTRO TIEMPO: MASTERCLASS CARLOS REYGADAS [IFFR 2019] →
Filmstukken, Overig

A World of Immersion: The blind perspective in Salvo

1 reactie

A World of Immersion
The blind perspective in Salvo

Screenshot via DVD (Homescreen Films)

An essay on film style, fear, immersion and identification in the Italian film Salvo (2013).

A new chapter on Italian neorealism is written in the cinematic underworlds of Napels and Sicily, where formalistic filmmakers find their entrances to the harsh realities of daily mafiosi life. This bold hypothesis may sound completely arbitrary, but it actually connects to compelling insights in recent scholarship. A significant deal of literature has been written about the films of, among others,  Roman filmmaker Matteo Garrone (1968-), whose oeuvre is regularly connected to ‘a new trend in Italian cinema’.[1] Antonio Rossini and Carmela Bernadetta Scala state that ‘’ …the old school of neorealism blends perfectly with the new trends in Italian cinema which we have called ‘’new neorealism’’’’.[2]  For Roberta di Carmine, the films of Garrone ‘’ signal Italian cinema’s recovery from a state of ‘creative stagnation’’’.[3]

Lees verder A World of Immersion: The blind perspective in Salvo →

Filmrecensies, Filmstukken

Recensie: Touch Me Not (Adina Pintilie, 2018)

Een reactie plaatsen

Filmdepot/Contact Film

Uit het volledige stuk voor Indebioscoop:

De camera twijfelt: verkent ze de lichamen van haar protagonisten of doorboort ze die? Als kijker voor het scherm kun je fysiek geen kant meer op. Iedere vorm van reflectie brengt je direct bij de menselijke ziel en daar voorbij. Er is geen droomwereld meer, zoals vaak bij David Lynch: de nachtmerrie van de verscheurde psyche bevindt zich onmiskenbaar in het hier en nu.

Lees verder Recensie: Touch Me Not (Adina Pintilie, 2018) →