De brave burgermaatschappij predikt een moraal van orde en regelmaat, van vaste patronen en plichtsvervulling. De brave burgers, dat zijn Zij. Wij zijn anders – en Wij begint als een groep rebellerende jongeren aan het begin van de zomer de natuur intrekt. Tijdens hun odyssee van de vrijheid worden morele grenzen verkend, opgerekt, volledig verworpen.
Kunnen we wel kunst maken van recent leed? Het was de vraag die centraal stond in de laatste Ondertussen van indebioscoop. De directe aanleiding: een film over de schietpartij op Utøya (2011), gepresenteerd én bekritiseerd op het filmfestival van Berlijn. Discutabel bleek vooral de keuze om een onconventionele filmvorm (een onafgebroken long take in real time) te hanteren, en daarmee de aandacht van het publiek sterker op het uitgesproken camerawerk te vestigen. De lijn tussen empathie en sensatiezucht is gevaarlijk dun.
De Japanse Mikaso (Ayame Misaki) verzorgt audiodescripties bij films. Haar rustige vertelstem gunt blinden en slechtzienden een perspectief dat ze normaal gezien missen. In een ideale wereld voelen ook zij nu de ‘radiance’; de glans van het licht, en zo de film zelf.
Op de tonen van Sufjan Stevens’ Mysteries of Love beweegt Call Me by Your Namezich richting de onvermijdelijke Oscarnominaties. Zo gaat het vaker met films die het festivalseizoen aandoen: nog voor de Nederlandse release hebben de verwachtingen hun kookpunt al bereikt. In dit geval is dat niet onterecht. Deze emotionele karakterstudie van Luca Guadagnino overtuigt door de sterke beeldvoering en een doorbrekende Timothée Chamalet.
Lees verder Recensie: Call Me by Your Name (2017) [Romantiek, drama]
Hoe vaak kijken wij in een tijdperk van digitalisering en individualisering nog om naar onze medemens? In The Square vraagt museumcurator Christian (Claes Bang) via een eigenzinnige kunstexpositie aandacht voor altruïsme en sociale verantwoordelijkheid. Binnen de grenzen van een wit omlijnd vierkant worden bezoekers geacht in te spelen op de concrete behoeften van anderen.
Van 27-10 t/m 5-11 is Leiden het decor van het jaarlijkse LIFF: het internationale filmfestival van Leiden. Geholpen door het uiterst diverse aanbod vind je gegarandeerd een film naar je smaak, bijvoorbeeld in de befaamde American Indie Competition (dit jaar met feest) of de reeks Chinese titels (Reel China). Ik ben blij dat ik dit jaar in de gelegenheid ben meerdere bezoekjes te brengen; de geziene films zal ik telkens in één van de twee geplande recensie-overzichten onderbrengen. Lees verder LIFF 2017: Happy End, A Ciambra, Final Portrait, Brawl in Cell Block 99 (1/2)
Een manifest is een publieke verklaring van een beleid of een serie doelen, overgedragen door een groep of individu. Met deze definitie opent Julian Rosefeldt zijn ambitieuze filmproject Manifesto. Een dynamische compositie van intellectuele monologen verbeeldt het geluid van een grote groep denkers. De absolute finishing touch komt van één van ‘s werelds beste actrices: als een ware kameleon wisselt Cate Blanchett in anderhalf uur dertien keer van rol.