Als student word je gebombardeerd met deadlines, verwachtingen en nieuwe verantwoordelijkheden. Voor de meeste studenten is ook het op kot gaan een nieuwe uitdaging: opeens moet je voor jezelf zorgen en dien je samen met je kotgenoten de gezamenlijke ruimtes proper te houden. De stress die bij dit alles komt kijken kan al snel te veel worden. Depressie, alcoholproblemen en andere psychische aandoeningen zijn geen uitzondering in het studentenleven. “Waar de twintigste eeuw de eeuw van de lichamelijke geneeskunde is, is de 21ste eeuw die van de geestelijke geneeskunde”, stelt professor Bernard Sabbe, hoogleraar volwassenenpsychiatrie aan UAntwerpen.
Hoe vertrek je als filmmaker zonder vertrekpunt? Enkele jaren terug besloot de Oostenrijkse regisseur Michael Glawogger een rondreis te maken door de Balkan, Italië en delen van Afrika. Wat hij zag legde hij vast; de realiteit was er vóór de camera, de film werd een ode aan de soms ongrijpbare wereld waarin we leven. Toen sloeg het noodloot toe. Glawogger werd in Liberia getroffen door malaria (april 2014), en kwam snel te overlijden. Zijn vaste rechterhand en editor, Monika Willi, stond voor de zware opgave het stokje van haar mentor over te nemen.
Hoe vaak kijken wij in een tijdperk van digitalisering en individualisering nog om naar onze medemens? In The Square vraagt museumcurator Christian (Claes Bang) via een eigenzinnige kunstexpositie aandacht voor altruïsme en sociale verantwoordelijkheid. Binnen de grenzen van een wit omlijnd vierkant worden bezoekers geacht in te spelen op de concrete behoeften van anderen.
Als een voorbijganger aan het hoofdpersonage van A Gentle Creature (Vasilina Makovtseva) vraagt hoe haar man in een zwaarbewaakte Russische gevangenis terecht is gekomen, spreekt de gekrenkte, verharde blik van de protagoniste boekdelen. Eigenlijk heeft haar echtgenoot helemaal niets gedaan. Tenminste, dat nemen we maar aan, want zijn werkelijke lot blijft even raadselachtig als de richtingen die regisseur Sergei Loznitsa (Austerlitz) met deze intrigerende film inslaat.
Een manifest is een publieke verklaring van een beleid of een serie doelen, overgedragen door een groep of individu. Met deze definitie opent Julian Rosefeldt zijn ambitieuze filmproject Manifesto. Een dynamische compositie van intellectuele monologen verbeeldt het geluid van een grote groep denkers. De absolute finishing touch komt van één van ‘s werelds beste actrices: als een ware kameleon wisselt Cate Blanchett in anderhalf uur dertien keer van rol.
De huidige generatie jongeren rookt en drinkt, kent geen respect en zet zich unaniem af tegen ouderlijk gezag. Althans, dat beeld overheerst de laatste decennia menig maatschappelijk debat. Ook de Vlaamse regisseuse Fien Troch (Kid) laat in haar laatste film Home niet na te tonen hoe doelloosheid en onverschilligheid hun stempel drukken op de dwalende beloftes van de toekomst. Lees verder Recensie: Home (2016) [Drama]→
Leven in een dictatuur, altijd functioneren met tralies in je ooghoeken. Zelfs als Nam Chul-Woo (Seung-bum Ryoo) de liefde bedrijft met zijn vrouw houdt een Noord-Koreaans staatsportret toezicht. Toch treft het echte ongeluk de protagonist van The Net pas als hij zijn onvrije land verlaat. Nam leefde in de enige realiteit die hij ooit kende, maar daarbinnen werden zijn werk en familie hem in ieder geval nooit ontnomen. Dat verandert als zijn vissersbootje verstrikt raakt en Nam een kritieke landgrens overschrijdt.
Ik kon het in april eigenlijk al zeggen: ik ben afgestudeerd! De afgelopen drie jaar heb ik geschiedenis gestudeerd in Utrecht, met uitstapjes naar religiewetenschap, film, filosofie en zelfs literatuurwetenschap. Alhoewel mijn ‘ultieme’ interesses steeds meer in de richting van religie en film verschoven, wilde ik mijn scriptie sowieso over een ‘echt’ geschiedenisonderwerp schrijven. In november 2016 zocht ik mijn docent middeleeuwen uit het eerste jaar op en ging ik aan de slag…
Vorige week donderdag kwam Sami Blood uit, een Scandinavisch drama waarin een jong meisje worstelt met haar plaats binnen een gediscrimineerde Lapse gemeenschap. Velen zal de geschiedenis van de Zweeds-Lapse verhoudingen relatief onbekend voorkomen, en het is in dat licht dan ook zeer de moeite deze arthouse-film eens te bekijken.
Ik zat toch best met gemengde gevoelens, toen ik las dat The Circle van Dave Eggers verfilmd zou gaan worden. Mijn eerste kennismaking met deze dystopische roman was een jaar of tweeënhalf geleden. Het boek was destijds erg populair, en velen schaarden The Circle in het rijtje Brave New World (Aldous Huxley, 1932) en 1984 (George Orwell, 1948/49).
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
