Tag archieven: politiek activisme

Recensie: Capharnaüm [Nadine Labaki, 2018]

Filmdepot

Op het moment van schrijven voert Nadine Labaki’s Capharnaüm de publieksprijs van het IFFR aan. Critici en publiek hebben de titel omarmd (ik denk ook aan alle lovende reviews en prijzen die voorgingen) en het is dan ook met een heel dubbel gevoel dat ik mijn recensie deel. Het is het enige stuk dat ik na het zien had kúnnen schrijven, maar het kostte moeite omdat de film (en het schrijfproces) me misselijk maakten, en dat gebeurt me echt zelden. Ik deel mijn perspectief bescheiden en heb niet als doel om al die mensen die de film waarderen onderuit te halen. Integendeel – als ik één gedachte kan uiten, dan is het dat mijn stuk hopelijk aanzet tot de open reflectie en discussie die het filmlandschap te allen tijde nodig heeft.

Recensie (indebioscoop.com)

Lees verder Recensie: Capharnaüm [Nadine Labaki, 2018]

Recensie: First Reformed (Paul Schrader, 2017)

Filmdepot (Previously Unreleased/EYE Film)

In de First Reformed-kerk te Snowbridge, New York luistert een handvol bezoekers naar een preek van Ernst Toller (Ethan Hawke). De lege banken vertellen een verhaal: wat eens een plaats van samenkomst was, ademt nu verval en verlatenheid. Buiten de tijden van de mis leidt Toller wat toeristen rond. Het orgel doet het niet meer, maar er zijn nog voldoende souvenirs. Vooral de First Reformed-petjes worden warm aanbevolen. Ze passen altijd.

Lees verder Recensie: First Reformed (Paul Schrader, 2017)

Longread: Het Israëlisch-Palestijnse conflict in Etz Limon (2008) en Omar (2013)

Screenshots in article for educative purposes (UAntwerp)

Tussen februari en juni 2018 volgde ik aan de Universiteit van Antwerpen het vak Wereldcinema. Bij de onderwerpkeuze van mijn grote eindpaper heb ik me willen toespitsen op één van mijn grote academische interesses: het Israëlisch-Palestijnse conflict. In onderstaande longread, voorzien van extra beeld en analyses van de twee besproken films [trailers onderaan essay], ga ik in op een eenvoudige maar prangende vraag: op welke wijze representeren de films en cineasten in kwestie hun politieke Zelf en de politieke Ander?

Lees verder Longread: Het Israëlisch-Palestijnse conflict in Etz Limon (2008) en Omar (2013)

Recensie: Deus E O Diabo Na Terra do Sol (Glauber Rocha, 1964)

‘’Religie is opium voor het volk’’, quoteren we Karl Marx naar hartenlust. Maar was religie binnen de ideologie van de Duitse denker niet eerder opium van het volk? Onder het juk van de kapitalistische tirannie zoeken arme burgers naar een medicijn dat hoop biedt in hopeloze tijden. Dat medicijn wordt religie; de perfecte illusie, door de mens zelf geschapen, verzacht de pijn van een drukkend bestaan.

Lees verder Recensie: Deus E O Diabo Na Terra do Sol (Glauber Rocha, 1964)

MOOOV Film Festival 2018: ook weerwolfmusicals kunnen maatschappijkritisch zijn

”Turkije is ziek. Mijn land heeft een posttraumatische stressstoornis. Ja, net als het hoofdpersonage uit mijn film”. Het zijn heftige woorden; zie daar als moderator van de Q & A maar eens kalm mee om te springen. Even kun je een speld in de zaal horen vallen. Dan wordt de draad weer opgepakt. Met een vraag in rustiger vaarwater. Dat een conflict of een weerwoord uitblijft, wil niet zeggen dat er niet gereflecteerd wordt. Dat er niet gereflecteerd mág worden. Dit is de kern van cinema als een bron van engagement: Welkom op het MOOOV Film Festival.

Lees verder MOOOV Film Festival 2018: ook weerwolfmusicals kunnen maatschappijkritisch zijn

Recensie: Le Redoutable (2017) [Bio, Drama]

Filmdepot

In Jean-Luc Godards Le Mépris (1963) loopt het huwelijk tussen een Franse scriptschrijver en zijn enigmatische vrouw (Brigitte Bardot) tragisch op de klippen. De twee begrijpen elkaar geen moment, leven volstrekt langs elkaar heen. Volgens velen weerspiegelde dit verhaal van liefdeloosheid en verachting het huwelijk tussen Godard en Anna Karina, met wie hij in 1961 was getrouwd.

Lees verder Recensie: Le Redoutable (2017) [Bio, Drama]