In het digitale tijdperk laat alles zich vangen in data, dus ook het vaak onpeilbare gedrag van de mens. De onderzoekende documentaire Als De Nacht Maar Niet Valt bevraagt subtiel hoever we daarin moeten gaan. Kunnen we de voorwaarden voor geluk en psychische gezondheid daadwerkelijk objectief vaststellen, of is onze klinische zoektocht naar die heilige graal eerder onderdeel van het probleem?
Lees verder Recensie: Als De Nacht Maar Niet Valt [Marc Schmidt, 2023]
The third season of Netflix hit series Dark will be dropped online coming Saturday, June 27th. Those who watched the first two seasons know that this is an important date within the realm of the series’ narrative – and those who watched these seasons might also be interested in the following.
Lees verder Time Travelers from (the) Dark: the entanglement of the scientific and the occult in a Netflix series [paper]
I embedded some thoughts on my master thesis (film & visual culture) in my portfolio for the RMA course ‘Materiality and Corporality of Lived Religion’. My master thesis can be found here, and this post serves to share my reflections on the relation between vision (the eye) and knowledge (the mind).
Lees verder Beyond the eye=mind equation: rethinking a master thesis on Christopher Nolan’s Memento
In Signs and Meaning In the Cinema spreekt de Britse filmtheoreticus Peter Wollen (1938-) zich uit tegen de beperkte erkenning van film studies als een academische discipline. In zijn ogen wordt de esthetiek van het cinematische beeld maar al te vaak herleid tot andere wetenschapsterreinen, waarbij de unieke kwaliteiten van film deels of zelfs volledig terzijde worden geschoven.[1] Wollen behandelt in drie hoofdstukken belangrijke historische pijlers van de filmtheorie: de dialectische montagetheorie van Sergei Eisenstein, de Franse politique des auteurs en de semiologie van onder andere Ferdinand de Saussure en Christian Metz.[2]
Lees verder Essay: het nabije sterven in The Seventh Seal, Wild Strawberries en The Magician
We zijn het weten kwijt. Onze uitspraken over de werkelijkheid om ons heen zijn intrinsiek relatief, want alles is relatief – ook de werkelijkheid. In De Fatale Strategieën haalt de Franse filosoof Jean Baudrillard (1929-2007) een citaat aan van de ongrijpbare denker Elias Canetti (1905-1994), die zijn weeklacht liet klinken over het verlies van de ‘werkelijke’ geschiedenis: ‘’Vanaf een bepaald punt was de geschiedenis niet meer werkelijk. Zonder het te merken verliet de hele mensheid opeens de werkelijkheid: alles wat sindsdien gebeurd was, zou helemaal niet waar zijn; we hadden het alleen niet opgemerkt. Het zou nu onze taak zijn dat punt te vinden, en zolang we het niet hadden, zouden we gedwongen zijn in onze huidige vernietiging te berusten’’.[1] Laat dit ledige tij zich nog keren?
Na de dood van zijn vader woont neuroloog Lary (Mimi Branescu) een drukbezochte familiereünie bij. Wie in dergelijke omstandigheden verzoening en saamhorigheid verwacht, komt bedrogen uit: bijna drie uur lang zoomt de Roemeense regisseur Cristi Puiu (The Death of Mr. Lazarescu) in op de diverse spanningen die de onderlinge verhoudingen tussen familieleden op scherp zetten.