Een verzameling van al mijn stukken over film.
Een eerste impressie: Una Mujer Fantastica is een sterk opgebouwde suspense-thriller, waarin een jonge transseksuele vrouw belast wordt met de raadselachtige dood van haar oudere partner. Zonder kennis zou je in deze gedachtegang zeker enige tijd moeten kunnen meegaan. Hoe verklaar je anders het gehavende gezicht van de overledene? Het plotse vertrek van het hoofdpersonage uit het ziekenhuis, nog geen kwartier na het moment van sterven?
Het is altijd leuk digitale post van filmblogger Nostra (http://filmkijker.com/) te ontvangen. Ditmaal vroeg hij mij en alle andere filmbloggers van http://www.filmblogs.nl/ naar hun favoriete film, hun droomcast en.. nuja, lees maar gewoon verder…:)
Ik vind het altijd leuk vragen over film te beantwoorden, dus bij deze de gestelde vragen met mijn reacties:
1. Van welke film hou je enorm en vol passie van?
Cinema Paradiso (1988):) Een film over de liefde vóór film. Daarnaast een prachtig sfeerstuk over vergankelijkheid, liefde en geluk. Nooit te zoetsappig, maar Italiaans-melancholisch (als je wat meer oudere Italiaanse films hebt gezien, bijvoorbeeld een titel als La Dolce Vita, begrijp je hopelijk wat ik bedoel). Mijn favoriete score van Ennio Morricone is de muzikale kers op de taart.
Lees verder 15 Filmvragen: je filmidentiteit in een kleine notendop
Slapend treft hij haar aan. Een mysterieuze vreemdelinge, liggend op de glacerende aardbodem die de filmtitel betekenis geeft. Lucas (Lucas Schell) neemt de jonge Alejandra (Ailín Salas) mee naar het kleine plattelandsdorpje even verderop. Het leven van alledag gaat door, maar langzaamaan brengen kleine wonderen de geïsoleerde boerengemeenschap in beroering. Een onderhuidse, nauwelijks grijpbare metafysische dimensie overspant een plaats waar mens en natuur hebben stilgestaan.
Lees verder Recensie: La helada negra (2015) [Drama, Mystery]
Aanstaande woensdagavond zit ik er klaar voor: na een grove vijfentwintig jaar keert Schwarzeneggers semi-vriendelijke Terminator uit Judgment Day (1991) weer terug op het witte doek….
Voor een vak over Heilige schriftteksten in Islam, Christendom, Jodendom en Hindoeïsme schreef ik een paper over één van mijn favoriete films: The Night of the Hunter (1955). Ik heb een nobele poging gewaagd te kijken naar de manier waarop Bijbelteksten en tradities van christelijke beeldvorming deze film vorm geven. Daarnaast probeer ik aan te tonen dat The Night of the Hunter in wezen een (anti-?)christelijk-moralistisch sprookje is, waarbinnen we goed en kwaad zien door de ogen van twee jonge kinderen.
Lees verder Paper: The Night of the Hunter (1955) als een christelijk-moralistisch sprookje
Het Amerikaanse platteland vormt het decor voor The Eyes of My Mother, een sfeervolle arthouse-productie die The Night of the Hunter (1955) en Psycho (1960) samenbrengt. Getraumatiseerd door een gebeurtenis uit haar jeugd gaat de instabiele Francisca (Kika Magalhaes) als een modern day Norman Bates ongewenste indringers te lijf. Dit debuut van Nicolas Pesce slaagt door prachtige zwart-witfotografie en een goede dosis onderhuidse spanning.
Lees verder Recensie: The Eyes of My Mother (2016) [Drama, Thriller]
Eind vorig jaar kwam de Franse cineast François Ozon nog met Frantz, een in zwart-wit geschoten oorlogsdrama over mysterieuze vreemdelingen, liefde en rouwverwerking. Een paar maanden later had Cannes een primeur met L’amant double, Ozons ode aan David Cronenberg en Freuds psychoanalyse. Gelaagd, intrigerend gefilmd, sensueel en afstotelijk tegelijk; deze Dead Ringers in disguise is een absolute voltreffer.
Lees verder Recensie: L’Amant double (2017) [Drama, Thriller]
Op zevenjarige leeftijd ontmoet Nadine Franklin Krista, haar eerste en enige schoolvriendin. Als Nadine dertien is, sterft haar vader. Vier jaar later staat een eigenzinnige tiener (Hailee Steinfeld) voor het bureau van haar wiskundeleraar en interim-vaderfiguur (Woody Harrelson). Fris, geïnspireerd; het vertelritme en de luchtige toon onderscheiden The Edge of Seventeen van de grotere bulk aan coming-of-age-drama’s.
Zeker in haar eerste akte is The Crucifixion meer een thriller dan een volbloed horrorfilm. Als een jonge journaliste (Sophie Cookson) zich mengt in het onderzoek naar de verdachte dood van een non, blijkt al snel dat claims van bovennatuurlijke betrokkenheid de situatie danig compliceren. De non stierf in de nasleep van een heftig exorcisme-ritueel, waarbij vijf priesters haar onder andere vastbonden op een kruis. Het mag geen verrassing heten dat de priesters in kwestie daarna kansloos stonden ten overstaan van het rechtssysteem. De irrationele uitleg bij hun actie? Verdrijving van een demonische presentie. De rationele uitleg? Moord.
Lees verder Recensie: The Crucifixion (2017) [Thriller, Horror]
De screening van La Mort de Louis XIV zou binnen tien minuten aanvangen toen mijn oog viel op een artikel in nrc.next. Een partijlid van Jean-Luc Mélenchons radicaal-linkse La France Insoumise reageerde op de aankondiging dat de kersverse Franse president Emmanuel Macron in Versailles het parlement zou toespreken. ‘’Ik heb geen zin om te komen luisteren naar de Zonnekoning in Versailles’’. Ja, de geschiedenis leeft nog steeds…
Lees verder Recensie: La Mort de Louis XIV (2016) [Drama, historisch]