Er is al veel te doen geweest om Jim Taihuttu’s “De Oost”, over de onafhankelijkheidsoorlog in wat toen nog Nederlands-Indië heette, en na mijn kijkbeurt in de bioscoop wilde ik toch graag een duit in het zakje doen. In mijn stuk voor CINE onderken ik de kritiek maar neem ik het ook voor de film op.
Lees verder Recensie: De Oost [Jim Taihuttu, 2020]
In deze blogpost de nummers 80-71 van mijn persoonlijke film top-100, waarover je hier meer kunt lezen.
Lees verder Persoonlijke Film top-100: 80-71
In deze blogpost de nummers 90-81 van mijn persoonlijke film top-100, waarover je hier meer kunt lezen.
Lees verder Persoonlijke Film Top-100: 90-81
De juni-editie van het vijftigste IFFR gaat hand in hand met de (voorwaardelijke) heropening van de Nederlandse bioscopen en filmtheaters. Extra reden dus om uit te zien naar festivaltitels die belichten hoe wij in deze tijd zoal naar film kijken. Hoewel Cinephilia Now: Part I – Secrets within walls en The Village Detective: a song cycle zich allebei niet expliciet verhouden tot de impact van de covid-crisis, zeggen ze veel over de versplintering van de filmkunst in een globaal, digitaal tijdperk.
Lees verder IFFR 2021 Juni-editie: Terug naar de bioscoop (?)
Al geruime tijd wilde ik ‘eindelijk’ eens een lijst met al mijn persoonlijke filmfavorieten maken. De typische jaarlijstjes mogen inmiddels dan traditie zijn geworden op deze website, van zo’n toplijst kwam het telkens maar niet. De top-250-lijsten die ik in 2017 en 2019 inleverde voor dit project, mogelijk gemaakt voor en door filmliefhebbers, zijn eerlijk gezegd genadeloos in Excel-bestandjes blijven steken. De actuele editie van 2021 was een mooie gelegenheid de handen alsnog wat steviger uit de mouwen te steken.
Lees verder Persoonlijke Film top-100: aankondiging en 100-91
Een strandgebied aan de kust van Costa Rica vormt in Agua fría de mar het nachtelijke decor van een onwaarschijnlijke ontmoeting. Twee jongvolwassen geliefden zijn op zoek naar een vakantieonderkomen als de koplampen van hun auto een zevenjarig meisje beschijnen. Het meisje vertelt dat ze niet zonder reden bij haar oom en tante is weggelopen.
Lees verder Recensie: Agua Fría de Mar [Paz Fábrega, 2010]
Red Road opent met het alziend oog van de hoofdpersoon en een overweldigende wand van videoschermen. De beelden van bewakingscamera’s bieden Jackie, hun voornaamste toeschouwer, de illusie van controle. De grip op haar eigen leven blijkt zij in een vroeger stadium te zijn kwijtgeraakt.
Lees verder Recensie: Red Road [Andrea Arnold, 2006]
Pier Paolo Pasolini en Mel Gibson trokken allebei naar het Zuid-Italiaanse plaatsje Matera om hun films over Jezus Christus te ensceneren in een geloofwaardig verleden. In hun navolging maakt de Zwitserse documentairemaker Milo Rau The New Gospel (Das Neue Evangelium). Het Matera van de eenentwintigste eeuw is een ongastvrij toevluchtsoord voor Afrikaanse migranten.
Lees verder Recensie: The New Gospel [Milo Rau, 2020]
In een eerste gastblog op de website van het Parabelproject heb ik het Vlaams-Franse drama La Cinquième Saison (2012) geïnterpreteerd en geanalyseerd als parabel. Mijn doel was tweeledig: enerzijds wilde ik het draagvlak vergroten voor onderzoek naar de doorwerking van parabels in de visuele kunsten–specifiek in film–anderzijds hoopte ik geïnteresseerde lezers handreikingen te kunnen bieden om elementen van parabel in film te herkennen. Deze tweede gastblog kan in directe samenhang met de parabelanalyse gelezen worden. Ditmaal reflecteer ik vanuit theoretisch oogpunt op de interdisciplinaire studie van parabel en film.
Klik hier om de volledige tweede gastblog te lezen.
Een Filipijnse taxichauffeur droomt van een sprookjesbestaan als astronaut. Geïnspireerd door Amerikaanse radio-uitzendingen richt hij halverwege de jaren zeventig een fanclub op voor raketarchitect Wernher von Braun. Wat blijft er van zijn dromen over als hij de derde wereld daadwerkelijk verlaat voor een reis naar het westen?
Lees verder Recensie: Perfumed Nightmare [Kidlat Tahimik, 1977]