Een verzameling van al mijn stukken over film.
In de zomerzon van een droomvakantie aan het meer verkennen twee tieners hun ontluikende seksualiteit. De omgeving is adembenemend en sprookjesachtig, en toch krijgen donkere gevoelens steeds meer de overhand. Klopt het verhaal dat een lichaam is gevonden langs de oever van Falcon Lake? Verwacht een suggestief coming-of-agedrama in de geest van A Ghost Story.
Lees verder Recensie: Falcon Lake [Charlotte Le Bon, 2022]
Het doet goed om te zien dat er deze IFFR-editie weer zoveel filmmakers en leden van cast en crew acte de présence geven. Nu corona geen roet meer in het eten gooit, kunnen we weer wennen aan festivaldelegaties uit pakweg Peru, Georgië of Japan. Als de komst van bepaalde filmmakers tóch ter discussie staat, is de uitleg vaak specifieker en persoonlijker dan een landelijke reisbeperking. In dit verslag aandacht voor Naomi Kawase, Natalia Meschaninova en Jafar Panahi, drie regisseurs wiens aan- of afwezigheid op het festival om uiteenlopende redenen spraakmakend is.
Lees verder IFFR 2023 Verslag II: De Olympische Spelen, Poetin en Iran
Als we de uitzonderlijke ‘juni-editie’ van 2021 niet meerekenen, is het IFFR na drie jaar eindelijk weer terug op locatie. In dit verslag daarom aandacht voor de ‘nieuwe’ festivalbeleving. Wat valt op, wat is er veranderd en welke films springen ertussenuit?
Lees verder IFFR 2023 Verslag I: Terug op locatie
Op 5 maart 2002 raakte de Chinese overheid kortstondig de controle kwijt over het centrale staatstelevisiekanaal. De stoorzenders waren een aantal beoefenaars van de spirituele discipline Falun Gong, die in 1999 werd verboden door de Chinese Communistische Partij. Eternal Spring is een knap geanimeerde, maar inhoudelijk nogal schematische poging van een gerenommeerde illustrator én Falun Gong-adept om de televisiekaping opnieuw in herinnering te brengen.
Lees verder Recensie: Eternal Spring [Jason Loftus, 2022]
Als een Bonnie zonder Clyde zoekt een gewonde bankovervalster in Dreamland een schuilplaats. Haar onwaarschijnlijke nieuwe compagnon wordt een jongvolwassen boerenjongen die droomt van een gelukkiger bestaan. Een atypisch liefdesverhaal tegen de achtergrond van de historische Dust Bowl, dat helaas op een nogal schetsmatige manier verteld wordt.
Lees verder Recensie: Dreamland [Miles Joris-Peyrafitte, 2019]
Een fatale aanrijding laat zijn sporen na in een Argentijnse plattelandsgemeenschap. Het dodelijke slachtoffer is Jésus López, een autocoureur met een licht ontvlambaar karakter. Zijn verschijning en nalatenschap blijken moeilijk te verdringen. In deze sfeervolle, symbolische vertelling neemt Jésus langzaam bezit van zijn neefje Abel, die uiteindelijk vastberaden plaatsneemt in de raceauto van zijn overleden voorganger. De naam van de auto: Jésus López.
Lees verder Recensie: Jésus López [Maximiliano Schonfeld, 2021]
Augustus Landor arriveert anno 1830 als een Sherlock in de sneeuw bij West Point, een afgelegen militaire academie aan de dichtgevroren Hudsonrivier. Het is een sfeerlandschap waar je u tegen zegt, behalve dat er buiten de poorten een lijk aan een boom bungelt. Helaas boet het mysterie van The Pale Blue Eye aan kracht in met ieder daaropvolgend slachtoffer, en overtuigt vooral de ijzige omgeving waarin de film zich afspeelt.
Lees verder Recensie: The Pale Blue Eye [Scott Cooper, 2022] (Netflix)
Net als de voorgaande jaren kom ik rond oud & nieuw weer met mijn persoonlijke jaarlijstje, ook nu in de vorm van een top-25.
Lees verder De beste films van 2022 [top-25]
Na het vertrek van corona uit het maatschappelijke debat en het afschaffen van de belangrijkste maatregelen hoopten uitbaters van bioscopen en filmhuizen unaniem op een heropleving van de bezoekerscijfers. De waarheid is dat de optimistische tendens van filmjaar 2019 verder weg voelt dan ooit. Dat ligt niet alleen aan de vertoners en de grillen van bezoekers. Bioscopen en filmhuizen lijden, streamingdiensten verleiden.
Lees verder Terugblik filmjaar 2022: Bioscopen lijden, streamingdiensten verleiden
De Franse film À plein temps, een sociaal drama dat wegkijkt als een thriller, deed het goed op verschillende filmfestivals maar kon tot op heden niet op een Nederlandse release rekenen. Dankzij Filmhuis de Spiegel in Heerlen komt daar nu terecht verandering in.
Lees verder Recensie: À plein temps [Eric Gravel, 2021]