Wie is een grotere lafaard dan de soldaat die vlucht van het slagveld? De enige mannelijke partij in The Beguiled kan al van meet af aan geen heldenrol vervullen. Ontdaan van zijn lichaamskracht en loopvermogen wacht korporaal McBurney (Colin Farrell) in de bossen van Virginia op zijn filmische lot. Tegen de achtergrond van de Amerikaanse Burgeroorlog schildert Sofia Coppola (Lost in Translation) een ontwapenend sfeerstuk.
De Gouden Eeuw was haar hoogtepunt zo ongeveer gepasseerd toen een ongekende rage de Republiek aandeed. Tussen 1634 en 1637 was het gewest Holland in de ban van de tulp. Inflatie en speculatie gingen hand in hand, de meest absurde geldbedragen werden neergelegd voor bollen die het daglicht nog nooit zagen. Wie echter denkt dat Tulip Fever volledig over deze historische hype gaat, komt bedrogen uit.
Lees verder Recensie: Tulip Fever (2017) [Romantiek, historisch]
Soms overvalt een boek je met een haast onverklaarbaar aura van alomvattendheid. A Secular Age (2007) van de Canadese filosoof Charles Taylor (1931-heden) garandeert zo’n effect. Ruim achthonderd pagina’s wijdt de katholieke denker aan het verschijnsel dat wij doorgaans samenbrengen onder de koepelterm ‘religie’. Centraal staan hierbij de verschillen tussen toen en nu; in A Secular Age neemt Taylor ons maar al te vaak mee naar de middeleeuwen en de vroegmoderne tijd, om dan twee pagina’s later weer voort te borduren op een gedachtegoed dat postmoderniteit ademt.
Lees verder Boekbespreking: Charles Taylor- A Secular Age (2007)
Voor een vak over Heilige schriftteksten in Islam, Christendom, Jodendom en Hindoeïsme schreef ik een paper over één van mijn favoriete films: The Night of the Hunter (1955). Ik heb een nobele poging gewaagd te kijken naar de manier waarop Bijbelteksten en tradities van christelijke beeldvorming deze film vorm geven. Daarnaast probeer ik aan te tonen dat The Night of the Hunter in wezen een (anti-?)christelijk-moralistisch sprookje is, waarbinnen we goed en kwaad zien door de ogen van twee jonge kinderen.
Lees verder Paper: The Night of the Hunter (1955) als een christelijk-moralistisch sprookje
De screening van La Mort de Louis XIV zou binnen tien minuten aanvangen toen mijn oog viel op een artikel in nrc.next. Een partijlid van Jean-Luc Mélenchons radicaal-linkse La France Insoumise reageerde op de aankondiging dat de kersverse Franse president Emmanuel Macron in Versailles het parlement zou toespreken. ‘’Ik heb geen zin om te komen luisteren naar de Zonnekoning in Versailles’’. Ja, de geschiedenis leeft nog steeds…
Lees verder Recensie: La Mort de Louis XIV (2016) [Drama, historisch]
Dit was één van de grote zomerreleases waar ik het meest naar uitkeek: het slot van de ‘apentrilogie’, de opvolger van het sterke Rise (2011) en het zo mogelijk nog sterkere Dawn of the Planet of the Apes (2014). In dit laatste deel trekt regisseur Matt Reeves alles uit de kast. De strijd tussen apen en mensen bereikt haar lang verwachte hoogtepunt.
Lees verder Recensie: War for the Planet of the Apes (2017) [Actie, avontuur]
Toen ik op de premièredag Wonder Woman bezocht, had ik geen idee dat ik de film in een later stadium zou gebruiken voor een (semi-)academisch essay. Ik zag de nieuwste DC-vondst ‘uiteraard’ voor m’n eigen vermaak, in de hoop dat de studio haar falen bij Batman vs Superman en Suicide Squad enigszins zou compenseren. Des te verbaasder was ik toen ik tijdens de film ineens allerlei vernuftige verwijzingen voorbij zag komen; niet alleen naar mythologie (Wonder Woman is een mythologisch personage, logisch dus), maar ook naar religie/christendom, visies op ethiek en filosofie en naar verschillende wereldbeelden.
Lees verder Blog Filosofie en Religiekritiek: Wonder Woman (2017) als religieuze allegorie
Ik kon het in april eigenlijk al zeggen: ik ben afgestudeerd! De afgelopen drie jaar heb ik geschiedenis gestudeerd in Utrecht, met uitstapjes naar religiewetenschap, film, filosofie en zelfs literatuurwetenschap. Alhoewel mijn ‘ultieme’ interesses steeds meer in de richting van religie en film verschoven, wilde ik mijn scriptie sowieso over een ‘echt’ geschiedenisonderwerp schrijven. In november 2016 zocht ik mijn docent middeleeuwen uit het eerste jaar op en ging ik aan de slag…
Na de dood van zijn vader woont neuroloog Lary (Mimi Branescu) een drukbezochte familiereünie bij. Wie in dergelijke omstandigheden verzoening en saamhorigheid verwacht, komt bedrogen uit: bijna drie uur lang zoomt de Roemeense regisseur Cristi Puiu (The Death of Mr. Lazarescu) in op de diverse spanningen die de onderlinge verhoudingen tussen familieleden op scherp zetten.
Een tijdje terug werd ik benaderd door de redacteur van http://www.indebioscoop.com/. Zijn vraag was eenvoudig: lijkt het je leuk om eens een gastblog te schrijven over een onderwerp naar keuze? Ik stemde toe, en kwam na wat wikken en wegen uit op een (toen nog) naderende release: Alien: Covenant (2017). Ik heb de voorganger (Prometheus, 2012) inmiddels twee keer gezien, en was er vrij zeker van dat ik deze twee titels aan de hand van een specifieke insteek samen zou kunnen gaan brengen.
Lees verder Alien: Covenant (2017) en Prometheus (2012): Religie, mythologie en filosofie