Kunnen we de Holocaust wel verbeelden? Het is een vraag die blijft spoken door de hoofden van filmmakers, kunstenaars, critici en andere betrokkenen die een stempel drukken op onze geschiedenis (en zo tegelijk ook op onze herinnering). Sinds Spielbergs Schindler’s List koppelen we veel filmische representaties van de Holocaust bewust of onbewust aan de beelden die we al kennen. 2015 bracht ons Son of Saul; een Oscar voor beste buitenlandse film volgde, Holocaust-overlevenden die durfden te kijken waren diep ontroerd. ”Dit is hoe het was”, klonk het uit sommige monden. Het zijn uitspraken die je kunnen activeren de film te gaan kijken, omdat er een kans in doorschijnt om een stukje essentieel historisch bewustzijn te creëren. Om dat te gaan zien wat zich eigenlijk niet in beelden laat uitdrukken. Of, zoals John Bleasdale het zo treffend verwoorde, wat ‘is resistant to narrative, with its finding of meaning, its yearning for resolution’.
De makers van The Commuter onderschatten de intelligentie van hun publiek. Deze nieuwe actieflick met standaardheld Liam Neeson oogt als een vermakelijk tussendoortje, maar het scenario barst van de onlogische ontwikkelingen en mist iedere vorm van originaliteit.
Ik recenseer films. Ik bezoek ze, pen steekwoorden neer in het donker en verwerk later mijn impressies tot een lopend stuk. Het plezier van dat werk ligt in de mogelijkheid mezelf telkens weer uit te dagen; recenseren is beargumenteren, en íets van een visuele ervaring toevertrouwen aan de beperkingen van de taal. Een goede film biedt de mogelijkheid anderen te enthousiasmeren, hen gevoelig te maken voor thematiek, cinematografie en symboliek. Een matige of slechte film biedt oefening in een eerlijk en gewogen oordeel. Precies in dat kader is er één dominante tendens die regelmatig voor wrange gevoelens zorgt: het normatieve gebruik van het sterrensysteem, dat de waarde van een film reduceert tot een handvol schandelijk invloedrijke symbooltjes.
Degenen die mij een beetje kennen, weten waarschijnlijk wel dat ik een grote (voor)liefde heb voor filmmuziek. Dit is niet de tijd en de plek daar (weer) in algemene zin op in te gaan, maar ik ga wel iets anders doen: voor de eerste keer presenteer ik mijn favoriete scores en soundtracks van het afgelopen filmjaar. In aanmerking komt alle instrumentale filmmuziek bij films die maakjaar 2017 hebben, óf dit jaar voor het eerst in de Nederlandse bioscopen is verschenen.
Het was een geweldig filmjaar. Ik zag meer titels dan ooit: in de bioscoop/pers, op filmfestivals, thuis… Na mijn verhuizing richting Antwerpen bleek daarnaast dat ik op twee straten woonde van een prachtige arthousebioscoop , die binnen het studieprogramma van mijn opleiding een prominente plaats zou innemen. Zo kon het gebeuren dat ik mijn studie Film en Visuele Cultuur ging combineren met ontspannen uitstapjes naar Cinema Zuid, waar ik o.a. al City Lights, On the Waterfront, La Notte en Jules et Jim zag.
Het twijgje op de wedstrijdpiste, de ski’s uit balans, de horrorval die een vroegtijdig einde maakte aan haar professionele carrière. Aan Molly Bloom werd de fragiliteit van succes op tragische wijze geopenbaard. Het echte verhaal moest op dat moment echter nog beginnen. Het verhaal dat begint in een eenvoudig café, en eindigt met een slopende rechtszaak. Dát verhaal is de pakkende rode draad in Molly’s Game.
Prille liefde in een idyllisch Brits landschap – in Breathe kost het Robin Cavendish (Andrew Garfield) en Diana Blacker (Claire Foy) slechts een minuut of vijf om als een blok voor elkaar te vallen. Het regiedebuut van motion-capturefenomeen Andy Serkis (The Lord of the Rings, de nieuwe Apes-trilogie) richt zich dan ook vooral op de beproevingen die later in het verschiet liggen.
Mannelijke hoofdpersonages in de films van Woody Allen zijn vaak ingetogen piekeraars (Joaquin Phoenix in Irrational Man) of onuitstaanbare cynici (Allen zelf in Annie Hall of Deconstructing Harry). Vrouwelijke hoofdpersonages moeten omgaan met de grillen van mannelijke willekeur (Interiors) en zitten zo regelmatig gevangen in tragische, uitzichtloze situaties (Mia Farrow in Hannah and her Sisters). Allens kijk op de verhouding tussen man en vrouw voelt soms zo rigide aan dat er voor zijn personages geen ademruimte meer is – toch is een breed scala aan gerenommeerde acteurs en actrices nog altijd graag bereid met hem te werken. Wie de nodige titels uit Allens omvangrijke oeuvre zag begrijpt misschien waarom; in zijn beste films worden personages uitgediept via existentiële dialogen, complexe emoties en de helende dan wel destructieve werking van menselijke interacties. Lees verder Recensie: Wonder Wheel (2017) [Drama]→
In Wonders of the Sea verkent de Franse oceanograaf Jean-Michel Cousteau in het gezelschap van zijn zoon en dochter de geheimen van rijke onderwaterlandschappen. De koraalriffen van Fiji, de mangroves voor de westkust van Californië, het paradijselijke oord dat we de Bahama’s noemen – het is een droomreis die droombeelden oplevert. Terminator-icoon Arnold Schwarzenegger verzorgt een deel van de voice-over. Zijn acte de presénce komt met een knipoog, maar ook met een wat ondankbare taak: het onderstrepen van een boodschap die (natuur)documentairemakers vandaag de dag niet meer lijken te kunnen vermijden.
Een tijdje terug postte ik al een kortere review van On Body and Soul, de winnaar van het filmfestival van Berlijn en de Hongaarse Oscar-inzending voor beste buitenlandse film. Nu de film regulier uit is in de Nederlandse zalen, wordt het ook tijd mijn volledige recensie van deze prachtige arthouse-titel te delen.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
