In 1967 bezetten Israëlische troepen de Westelijke Jordaanoever, voor veel Palestijnen een natuurlijke habitat. Vijftig jaar na dato rust de schaduw van het Israëlisch-Palestijnse conflict nog altijd op het dagelijks leven van deze mensen. Eén van hen is Dr. Sami Khader, de eigenaar van de Qalqilya Zoo. De Nederlands-Belgische documentaire Waiting for Giraffes vertelt zijn verhaal.
Lees verder Recensie: Waiting for Giraffes (2016) [Documentaire]
Na een tumultueus verlopen krijgsmissie in het Afghaanse berglandschap komt een groep Franse militairen aan bij een Cypriotisch vijfsterrenhotel. Te midden van dansende toeristen en verongelijkte vijftigers zouden zij in drie dragen hun herinneringen aan militaire crisissituaties achter zich moeten laten. Het vervolg laat zich raden: in Voir du Pays liggen ideaal en praktijk mijlenver uit elkaar.
Lees verder Recensie Filmvandaag #9: Voir Du Pays (2016) [Drama]
Monk is de eigenzinnige debuutfilm van Ties Schenk (Hoe overleef ik?, Zwarte Tulp). Een vierkoppig gezin reist af naar Spanje als zich in de familie van moeder Maria (Marina Gatell) een sterfgeval voordoet. De hypochrondische Monk (Teun Stokkel), de opstandige Joni (Olivia Lonsdale) en de teruggetrokken vader (Sam Louwyck) zijn onthechte individuen, die ieder op hun eigen manier worstelen met hun identiteit. De ongeplande roadtrip zet de verhoudingen binnen het gezin verder op scherp.
‘Ik ga niet in discussie met iemand die beweert dat de Holocaust niet heeft plaatsgevonden’, zegt Deborah Lipstadt (Rachel Weisz) stellig vanachter haar leskatheder. Achterin de zaal staat een man op. De camera draait, wat volgen zal is strak geregisseerd. ‘Ik ben David Irving, en ik heb hier duizend dollar voor degene die bewijs levert voor de Holocaust’, klinkt het. De rest is- letterlijk -geschiedenis.
Lees verder Recensie: Denial (2016) [Drama, bio, historisch]
Tijdens de eerste drie maanden van 2017 zag ik al een flinke hoeveelheid films. Het is tijd om een eerste balans op te maken. Welke recente releases zijn absolute must-sees?
Met The Tree of Life heeft Terrence Malick een film gemaakt die groter aanvoelt dan het leven zelf. Deels surrealistische natuurdocumentaire, deels filosofisch grand narrative. Dit is een visueel meesterwerk, dat de grote vragen van het bestaan combineert met thema’s als opvoeding en rouwverwerking.
Een tijdje terug keek ik naar de historische film The Mission. De prachtige muziek van Ennio Morricone was mij al een tijd bekend, en gezien het onderwerp (missionair christendom in Latijns Amerika) wilde ik deze film sowieso een keer gezien hebben.
Lees verder Blindspot #3: The Mission (1986) [Drama, avontuur, historisch]
Gisteren bereikte me het droevige nieuws dat rock ’n roll-ster Chuck Berry op 90-jarige leeftijd was heengegaan. Mijn gedachten gingen terug naar een jaar of zes geleden, toen we tijdens de geschiedenisles filmpjes keken van de stevig met z’n ogen rollende muzikant. Ook dacht ik glimlachend terug aan filmklassieker Back to the Future (1985). Wie de film zag weet waarom. Een eerbetoon in twee filmpjes:
Woensdag verkiezingsdag. Dan kan ik maar van één type film een recensie posten natuurlijk. Een tijdje terug zag ik All the President’s Men, een politiek-historische film over het Watergate schandaal en de politieke nasleep daarvan.
Lees verder Blindspot #2: All the President’s Men (1976) [Drama, thriller]
“There’ll be great Presidents again – but there’ll never be another Camelot”
Het verlies van haar man verwerken, maar tegelijkertijd in korte tijd een imago creëren. In de eerste dagen na de aanslag op John F. Kennedy (22-11-1963) deed Jackie Kennedy beiden. Regisseur Pablo Larraín (Neruda) en scenarist Noah Oppenheim (The Act of Killing) bundelden hun krachten om een film te maken die meer biedt dan alleen een biografisch portret. Op het eerste oog is Jackie met name een indringend drama, maar daarachter schuilt een intelligente reflectie op politieke beeldvorming en de kunstmatige aard van herinnering.
