Nemo (Jared Leto) denkt dat hij 34 jaar oud is. Hij is geboren in 1975, het is nu 2009. Niets is minder waar. De stokoude Nemo is zojuist ontwaakt in een steriele ziekenkamer. Jaartal? 2092. Plaats? Een futuristische planeet waarop men onlangs de bron van eeuwig leven heeft ontdekt: eindeloze celdeling. Maar niet voor Nemo. Hij is de laatste sterfelijke mens, een levende relikwie. Door de ogen van Mr. Nemo Nobody kijken we terug op een bewogen leven, waarbinnen tijd, herinnering en alternatieve keuzes onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Hoe vaak kijken wij in een tijdperk van digitalisering en individualisering nog om naar onze medemens? In The Square vraagt museumcurator Christian (Claes Bang) via een eigenzinnige kunstexpositie aandacht voor altruïsme en sociale verantwoordelijkheid. Binnen de grenzen van een wit omlijnd vierkant worden bezoekers geacht in te spelen op de concrete behoeften van anderen.
Michaël R. Roskam (Rundskop, The Drop) hintte met zijn nieuwe film al opzichtig naar de Oscars: met een release in het najaar (pre-premières op Venetië en Toronto) is een titel met twee grotere sterren al vlug in the picture. Matthias Schoenaerts en Adèle Exarchopoulos schitteren binnen de veilige kaders van dit oerdegelijke misdaaddrama, dat sinds een weekje ook de Nederlandse zalen betrekt.
Kort na het eerste recensie-overzicht van het LIFF 2017 is het tijd voor het tweede en laatste deel. Gisteren heb ik erg genoten van een volle dag op het festival, met o.a. de winnaar van Berlinale, de nieuwe Joachim Trier en een wel erg bijzondere double bill…
Van 27-10 t/m 5-11 is Leiden het decor van het jaarlijkse LIFF: het internationale filmfestival van Leiden. Geholpen door het uiterst diverse aanbod vind je gegarandeerd een film naar je smaak, bijvoorbeeld in de befaamde American Indie Competition (dit jaar met feest) of de reeks Chinese titels (Reel China). Ik ben blij dat ik dit jaar in de gelegenheid ben meerdere bezoekjes te brengen; de geziene films zal ik telkens in één van de twee geplande recensie-overzichten onderbrengen. Lees verder LIFF 2017: Happy End, A Ciambra, Final Portrait, Brawl in Cell Block 99 (1/2)→
Als universitair student heb ik veel te maken met de discussie die je hierboven verwoord én verbeeld ziet. Kies je ervoor het verhaal van een professor tijdens een doordeweeks hoorcollege ouderwets op papier te noteren? Of verkies je de laptop, misschien wel omdat je al niets anders meer gewend bent? Voor het Antwerpse studentenblad dwars schreven Selena de Waard en ik een artikel over dit actuele dilemma.
Als een voorbijganger aan het hoofdpersonage van A Gentle Creature (Vasilina Makovtseva) vraagt hoe haar man in een zwaarbewaakte Russische gevangenis terecht is gekomen, spreekt de gekrenkte, verharde blik van de protagoniste boekdelen. Eigenlijk heeft haar echtgenoot helemaal niets gedaan. Tenminste, dat nemen we maar aan, want zijn werkelijke lot blijft even raadselachtig als de richtingen die regisseur Sergei Loznitsa (Austerlitz) met deze intrigerende film inslaat.
Voor doorgewinterde fans behoeven ze al lang geen introductie meer: de intergalactische sterren van het Marvel-universum, die in een alsmaar uitdijende filmreeks de wereld telkens opnieuw van haar ondergang dienen te redden. Thor: Ragnarok is op die regel geen uitzondering. ‘Ragnarok’ verwijst in de Noor(d)se mythologie letterlijk naar het einde der tijden. Aan Chris Hemsworth en consorten de taak om het ultieme kwaad (hier Cate Blanchett) een halt toe te roepen. Lees verder Recensie: Thor: Ragnarok (2017) [Actie, Fantasy]→
Al lang keek ik uit naar een schaakspel met de dood – in filmvorm dan, liever niet persoonlijk. In de erkende zwart-witklassieker The Seventh Seal (Zweeds: Det Sjunde inseglet, 1957) wordt de getroebleerde kruisridder Antonius Block (Max von Sydow) ten tijde van de Zwarte Dood (1346-1353) geconfronteerd met de grotere vragen van een mensenleven.
Een manifest is een publieke verklaring van een beleid of een serie doelen, overgedragen door een groep of individu. Met deze definitie opent Julian Rosefeldt zijn ambitieuze filmproject Manifesto. Een dynamische compositie van intellectuele monologen verbeeldt het geluid van een grote groep denkers. De absolute finishing touch komt van één van ‘s werelds beste actrices: als een ware kameleon wisselt Cate Blanchett in anderhalf uur dertien keer van rol.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
