In EYE filmmuseum zijn deze zomer alle films van Joel en Ethan Coen nog eens te zien. Bij InDeBioscoop koppelen we dit grote zomerprogramma zoals gebruikelijk aan een serie essays over de betreffende filmmakers, waarbij ik heb gekozen voor The Hudsucker Proxy (1994).
Lees hier mijn stuk The Hudsucker Proxy: Hoelahoep of snavelbril: de grillen van de consumptiemaatschappij.
Een onzekere coach en een doelgerichte documentairemaakster reizen met een groep Koreaanse daklozen af naar een speciaal voetbaltoernooi. Het is een curieus recept voor een feelgoodfilm, en dat blijkt ook wel: Dream probeert tegelijk cultkomedie en aangrijpend drama te zijn, maar schiet op beide terreinen tekort.
Lees verder Recensie: Dream [Byeong-heon Lee; Netflix, 2023]
In the course of March and April 2019, I wrote seven essays on topics ranging from a supposedly blasphemous song to the relationship between subjectivity and anthropological fieldwork. Today I publish the first essay, on Robin Hardy’s 1973 cult classic The Wicker Man.
Lees verder In Pastures Green He Leadeth Me: The Reconfiguration of Space and Authority in The Wicker Man (1973)
Net als vorig jaar besteed ik aandacht aan het Imagine Film Festival, dat dit jaar voor de zesde keer plaatsvindt in EYE Amsterdam. Het brede thema (‘fantastische verhalen’) legitimeert een brede waaier aan films: stokoude volksverhalen gaan hand in hand met futuristische tijdreismysteries. Vandaag het tweede recensie-overzicht.
Op Sumba Island, het Oost-Indonesische decor voor Marlina the Murderer, worden de doden niet altijd meteen begraven. Ze rusten vaak in een hoekje van de huiskamer, tot de familieleden het geld voor de dure megalitische grafmonumenten (grote steenconstructies) bijeen hebben gebracht. Zo kan het gebeuren dat de overleden echtgenoot van Marlina (Marsha Timothy) in het huis van zijn vrouw ‘getuige’ is van een aantal macabere gebeurtenissen, terwijl de gemiddelde westerse kijker misschien nog zal denken dat de man in kwestie zijn siësta houdt.
Lees verder Recensie: Marlina the Murderer in Four Acts (2017) [Western]
Kort na het eerste recensie-overzicht van het LIFF 2017 is het tijd voor het tweede en laatste deel. Gisteren heb ik erg genoten van een volle dag op het festival, met o.a. de winnaar van Berlinale, de nieuwe Joachim Trier en een wel erg bijzondere double bill…
Lees verder LIFF 2017: On Body and Soul, Thelma, The Room double bill (2/2)